Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

s01e13 - 2 days to Christmas & HELP

act if as what you do makes a difference.
because IT DOES!
Είμαι τόσο κουρασμένη από το στόλισμα του πιο όμορφου δέντρου της πόλης,του δικού μας δηλαδή, που μισοκοιμάμαι πάνω στο πληκτρολόγιο.
Promises being kept though..
H τρίτη αγαπημένη λέξη Χριστουγέννων...

HELP!

'Ολο και περισσότερο συνειδητοποιώ τον τελευταίο καιρό ότι τελικά αυτοί που έχουν τα λιγότερα δίνουν τα περισσότερα. Είναι οι αληθινοί givers, οι αυθεντικοί, όχι οι άλλοι που δίνουν επειδή περιμένουν κάποιο αντάλλαγμα ή έχουν συμφέρον. Είναι τόσο ωραίο να δέχεισαι αγάπη αλλά πόσο ακόμα πιο όμορφο να την μοιράζεις γύρω σου. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ, όλοι ξέρουμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε. Μέ ένα πλαστικό κουπάκι νερό ή ότι περισσεύει από το φαγητό μας, για το αδέσποτο της γειτονιάς. Με μια στοίβα παλία ρούχα ( που το ξέρεις ότι θα κατέληγε στον τεράστιο πράσινο κάδο σκουπιδιών) για τα ορφανά παιδάκια. Να αγοράσεις ένα sandwich σε κάποιον άστεγο που ζητιανεύοντας σου λέει ότι πεινάει. Είναι τόσοι πολλοί οι τρόποι και ακόμα περισσότεροι που μπορώ να σου βρω. Αν έχεις ξεμείνει από ιδέες θα βρεις εδώ πολλές
 http://zenhabits.net/25-ways-to-help-a-fellow-human-being-today/



if you can't feed a hundred people then feed just ONE
-Mother Teresa
Μη θεωρείς ότι η δικιά σου κίνηση δεν κάνει   τη διαφορά στον κόσμο μας. Η ατομική προσπάθεια του καθενός μας έχει τρομακτική δύναμη αν το αναλογιστείς.
Και πάλι θα σου πω ότι το ξέρω…
The less you have the more you give.
Αλλά αν ανήκεις σε αυτή την άλλη σπάνια κατηγορία που μένει στον 7ο ουρανό πρώτο σύννεφο δεξιά, σε ένα χρυσό παλάτι, κάνεις περιουσία με το να κάθεσαι, τρέφεσαι με διαμάντια και παρ'ολ'αυτά μια εσωτερική δύναμη μέσα σου σε κάνει να θέλεις να βοηθήσεις όσους στάθηκαν λιγότερο τυχεροί από σένα, τότε σου βγάζω το καπέλο. Τώρα που είναι Χριστούγεννα και δε μπορούμε να κοιμηθούμε από το πολύ φαγητό, δε χωράνε τα δώρα μας στην ντουλάπα και δε γυρνάμε σπίτια μας από την διασκέδαση στα bar σκεφτείτε διπλά το να προσπεράσετε κάποιον άστεγο που πεινάει. Γιατί με την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας, άστεγοι δεν είναι μόνο οι ναρκομανείς, τα ρεμάλια που έπιναν όλη μερα ή αυτοί που τα έχασαν στον τζόγο. Άστεγοι αυτά τα Χριστούγεννα είναι άνθρωποι όπως εγώ και εσύ.

I am helping in my own way.. Are you?

xxx
S.

PS: παρακάτω έχω κάποιες φωτογραφίες που έχω βγάλει κατά καιρούς στους Δρόμους Ζωής. Είναι φοβερό πως νιώθω, ότι αντι να τα βάλω εγώ σε ένα δρόμο τελικά με έβαλαν αυτά. Τα πλασματάκια μου! 





Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

s01e12 - 4 days to go & REUNiTE

Πριν ξεκινήσεις να διαβάσεις τις χριστουγεννιάτικες ασυναρτησίες μου, πάτα play στο παρακάτω video. Είναι απαραίτητο να μπεις στο κατάλληλο mood για να συνεννοηθούμε.


Τώρα μάλιστα! Συντονιστήκαμε…
Ανάμεσα στις αγαπημένες μου λέξεις, λοιπόν, βρίσκεται και η λέξη reunion. Εκτός από το κουτί με τις αγαπημένες μου λέξεις όμως, βρίσκεται και στην ετήσια παράδοση της οικογένειας μου κάθε Χριστούγεννα. Πως άλλες οικογένεις ξεκινάνε τους εορτασμούς με την αγορά του δέντρου, τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες… Ε, εμείς πρώτα πρέπει να ενωθούμε! Και αυτό γιατί είμαστε σκορπισμένοι πάντα σε διάφορες γωνιές της γης. Όπου και να είμαστε όμως τις γιορτές, είναι παράδοση, τις περνάμε πάντα μαζί. Με τραίνο, αεροπλάνο ή αμάξι εκμηδενίζουμε τις αποστάσεις για να κάνουμε το Χριστουγεννιάτικο τελετουργικό μας. Οικογενειακά. Εμείς οι τέσσερις και ο Τhe Jack. 

Σήμερα, λοιπόν, ήταν μία από τις reunion μέρες μας. Εγώ ταξίδευα 5 ώρες με το αυτοκίνητο για να φτάσω στη Θεσσαλονικούλα μου και να προλάβω να παραλάβω τους υπόλοιπους από το αεροδρόμιο. Στη διαδρομή παρόλο που ήμουν μόνη, δηλαδή όχι μονή, με τον The Jack, περασα τέλεια.  Άκουσα το audiobook Wethering Heights απο το κινητό μου και έκανα επανάληψη με το Learn Spanish While Υοu Drive που κατέβασα χθες βράδυ από το iTunes. Έκανα και μερικά video clip ενώ οδηγούσα (αν είσαι αστυνομικός κάνε τα στραβά μάτια) γιατί η χαζομάρα πάει σύννεφο. Όταν έβαλε όμως το Driving Home For Christmas…. 
Το ένιωσα!
Ένιωσα ότι γυρνάω σπίτι, και δεν εννοώ το 9ο διαμέρισμα στην πολυκατοικία μου. Γυρνούσα στο σπιτάκι μου. Στην οικογένεια μου… Ι was not driving to the house.. I was driving HOME! And i just coulnd't wait!!


Like branches on a tree, our lives may grow in a different
direction, yet our roots remain as one.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο βρήκα δεκάδες διπλό/τριπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα με alarm. O οδηγός μπροστά μου εκνευριζόταν και φώναζε ότι βιαζόταν κάπου και κουνούσε τα χέρια του πέρα δόθε κάνοντες διάφορες ευγενικές χειρονομίες που συνοδεύονταν από τον αντίστοιχο λεκτικό στολισμό. Οι κυρίες που περνούσαν δίπλα μου παραπονιόντουσαν ότι τις τυφλώνουν τα φώτα των αυτοκινήτων που τρεμόσβηναν και εγώ...χαμογελούσα σαν χαπακωμένη. Χαιρόμουν που έβλεπα γύρω μου τόσες οικογένεις να σμίγουν. Τόσους ανθρώπους να περιμένουν τους δικούς τους. Απο όλες τις φορές που έχω περιμένει στα αεροδρόμια (και πίστεψε με δεν είναι λίγες) αυτή των Χριστουγέννων είναι η πιο χαρούμενη απ'όλες. Ένιωθα σαν τον φίλο της Phoebe από τα φιλαράκια που τα πιο απαισιόδοξα πράγματα τα έβλεπε από τη δική του αισιόδοξη ματιά και την κίνηση στο δρόμο το βράδυ την έβλεπε σαν ένα χαρούμενο χορό από φώτα. Όποιος δεν καταλαβαίνει τι λέω είναι απλά freak που δε βλεπει friends. i'm shocked. I'M SHOCKED! , όπως λέει και η Phoebe. Πάλι δεν καταλαβαίνεις?! you are a freak of nature. 
"Κλείνοντας" εύχομαι να ήσουν ανάμεσα σε αυτούς που γυρνούσαν ή ανάμεσα σε αυτούς που υποδέχονταν σήμερα στο αεροδρόμιο. Και αν δεν ήσουν σήμερα έυχομαι να είσαι μία από τις επόμενες μέρες σε σταθμούς, αεροδρόμιο, λιμάνια και όπου αλλού. 
Αν από την άλλη είσαι από τους τυχερούς, που έχουν ένα reunion όλο το χρόνο, μην το θεωρείς δεδομένο και απόλαυσε τις γιορτές σου αφιερώνοντας χρόνο σε όσους αγαπάς.
 Σαν να έχεις να τους δεις καιρό. 
Are you still reading my crap? Go out and reunite! 
xxx

S. 





Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

s01e11 - 5 days to Christmas & SUPPORT

as you grow older, you will discover that you have
two hands, one for helping yourself, the other
for helping others.
-Audrey Hepburn
Την αγαπώ αυτή τη λέξη. Όλες τις λέξεις τις αγαπώ. Είμαι γενικά και παρανοϊκά ερωτευμένη με διάφορες λέξεις. τη λέξη άνθρωπος, νύχτα, πίστη, φροντίδα, προστασία, potential. family, childhood. είμαι ερωτευμένη με τη λέξω έρωτας.

μια από τις λέξεις είναι και η λέξη support!
Μάλλον την αγαπώ τόσο πολύ για τις στιγμές που θυμάμαι να με στηρίζουν αλλά ακόμα περισσότερο για τις στιγμές που εγώ στήριξα άλλους.
Το αγαπώ αυτό το συναίσθημα.
Να πηγαίνω στο γήπεδο να δώ τον φίλο μου να παίζει, παρόλο που ασχετότερο(!) άνθρωπο με το άθλημα από μένα στις κερκίδες δε θα βρείτε. Να κάθομαι πρώτη πρώτη στην ακόμα άδεια αίθουσα στο θέατρο στην πρεμιέρα της καλύτερης μου φίλης. Για να μη χάσω λεπτό. Να περνάω βράδια που ο ύπνος πέρασε και δεν ακούμπησε να λιώνω στη συζήτηση ένα θέμα που έχω ξαναλιώσει στη συζητήση λιγό αφού είχε ήδη λιώσει στη συζήτηση. Επειδή πονάει κάποιον που αγαπώ. Σε μια κουζίνα. Με ζεστό τσάι. Να κλαίω από τα πρώτα 5' της αποφοίτησης του αδερφού μου. Από που? από τα νήπια!

Χορευτικές παραστάσεις, επιδείξεις μόδας, συναυλίες, ορκομωσίες, γάμοι, χωρισμοί και κηδείες. Καινούριο σπίτι, καινούρια δεσμός, νέα οικογένεια, καινούρια αρχή, νέο τέλος.
Στιγμές χωρίς χρήματα, χωρίς ανθρώπους, μακριά από το σπίτι.
Μακρία από δυνατά γέλια.
Μακριά από αγκαλιές.
Χωρίς στήριξη από κανέναν.

Είμαι τυχερή.
Τόσες φορές στήριξα και στηρίχτηκα.

Γι'αυτό, τώρα που είναι Χριστούγεννα, η πιο τέλεια περίοδος όλου του χρόνου (και οποιος διαφωνεί να του καεί το δέντρο!) στηρίξε!
Στήριξε το φίλο που έχεις ακόμα αλλά και το φίλο που έχασες. Τόσες όμορφες στιγμές περάσατε μαζί, μην τις ξεχνάς. Στήριξε φιλανθρωπικές οργανώσεις βοηθώντας να κάνουν και άλλοι Χριστούγεννα σαν τα δικά σου. Στήριξε τα μαγαζιά της γειτονιάς σου. Αγόρασε τα δώρα σου από εκεί αντί από το μεγάλο πολυκατάστημα. Μην αφήσεις το μεγάλο ψάρι να φάει το μικρό. Τουλάχιστον όχι σε περίοδο χριστουγέννων.
Στήριξε τη χώρα σου. Εντάξει το ξέρω, έχει πολλά στραβά αλλά θύματα αυτών πολλές φορές είναι αθώοι άνθρωποι. Πολύ απλά μπορείς να στηρίξεις ελληνικές εταιρίες. Αντί για barilla, αγόρασε μακαρόνια misko ή melissa. Δεν κάνω διαφήμιση απλά… είμαι μακαρονάς, τι να κάνουμε?
Γιατί τα χρήματα ενισχύουν τους ιδιοκτήτες και τους μετόχους σίγουρα, αλλά μην ξεχνάς και τους χιλιάδες εργαζόμενους σε αυτές.


Όσο για μένα? Αυτές τις μέρες στήριξα φίλους, μακαρόνια και ανθρώπους που δε θα κάνανε Χριστούγεννα.
Το κάνω όλο το χρόνο αλλά τα Χριστούγεννα,δεν ξέρω, κάτι με πιάνει. Κάτι διαφορετικό, αλαφροϊσκιωτο…

dedicated to my one & only Audrey Hepburn


xxx
S.




Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

s01e10 - Christmas Countdown!




Νόμιζα ότι μόνο εγώ για κάποιο περίεργο λόγο δε νιώθω ότι έρχονται Χριστούγεννα αλλά τελικά το ακούω παντού τριγύρω μου να ψιθυρίζεται. Λίγο η οικονομική κρίση που δε μας αφήνει να απολαύσουμε τα περιττά έξοδα που πάνε πακέτο με τις γιορτές. Λίγο ο σχεδόν ανοιξιάτικος καιρός σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ίσως ο ελάχιστος χρόνος που μπορεί να έχεις λογώ βεβαρυμένου προγράμματος και σίγουρα το να μένεις μακριά από την οικογενειά σου..  Κάπως έτσι, δε θέλει και πολύ για να αφήσεις το πνεύμα των Χριστουγέννων να περάσει από δίπλα σου και να μην ακουμπήσει.




Παρόλο που πριν καν μπει ο Δεκέμβριος είχα ήδη στολισμένο σπίτι και έκανα δειλά δειλά τα πρώτα μου σχέδια για τις διακοπές… κάπου στη διαδρομή χάθηκε αυτή η διάθεση. Όταν γίνονται αυτά τα πράγματα στη χώρα σου, που όρεξη για κουραμπιέδες και μελομακάρονα?  Ευτυχώς όλα άλλαξαν σε μια απλή βόλτα με τη Frida Kahlo. Στο δρόμο για τα συνηθισμένα ψώνια του super market περάσαμε απο το Kolonaki Alive Street Event. Δυνατή μουσική, στολισμένοι δρόμοι, υπέροχες βιτρίνες, γλυκά και κεράσματα παντού. Παιδάκια να βγαίνουν φωτογραφίες με τον Αγιο Βασίλη και να προσπαθούν να χωρέσουν όλες τους τις ευχές σε ένα κομμάτι χαρτί. Δεν ήθελα πολύ. Λύγισα. And i was back in the game. Afterall, all you have to do is GET OUT OF YOUR HOUSE!


Και κάπως έτσι το πήρα απόφαση. Δε θα αφήσω κανέναν και τίποτα να μου χαλάσει την αγαπημένη περίοδο του χρόνου. Όταν άλλοι μετράνε αντίστροφα για να έρθει το καλοκαίρι εγώ μετράω αντίστροφα για τα Χριστούγεννα. Είναι η αγαπημένη μου παιδική ανάμνηση και δε θα την προδώσω με την πρώτη δυσκολία. And that's a promise!

Γι'αυτό…
Θα φοράω δύο πλεκτά, θα φοράω γάντια και θα είμαι πιστή στις UGG παρόλο που έξω ο ήλιος γλεντάει. Θα δω χριστουγεννιάτικη ταινία, θα πάω για πατινάζ, θα στολίσω δέντρο, θα ανταλλάξω δώρα και θα μοιραστώ μαζί σου τις επόμενες μέρες 5 πράγματα που αγαπώ να κάνω τα Χριστούγεννα.


Let the christmas countdown begin!!


xxx
S.


PS: μόλις άρχισε να βρέχει. wishful thinking or what? :P





Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

s01e09 - The Queen that takes lives.




                                                  
Με την φωτογραφία σοκαρίστηκα. Όχι περισσότερο απ' όσο σοκάρομαι κάθε φορά που περπατάω στην πλατεία Ομόνοιας. Γιατί εδώ στην Αθήνα η γειτονιά σαλόνι από τη γειτονιά αλώνι διαχωρίζεται μόνο στο χάρτη.
Στην πραγματικότητα λίγα βήματα από τις χλιδάτες βιτρίνες βρίσκω καθημερινά συνομήλικους μου να ζητιανεύουν για τη δόση τους. Ανθρώπους να τρυπιούνται στο δρόμο μέρα μεσημέρι. Ζωντανούς νεκρούς να αναστενάζουν κουλουριασμένοι σε κάποιο χαντάκι. Και σοκάρομαι.
Εν μέρει χαίρομαι γι'αυτό. Όχι για την άθλια κατάσταση που αντικρύζω αλλά για την ικανότητα μου να αντιστέκομαι ακόμα. Να μην συμβιβάζομαι και να μη συνηθίζω την εικόνα αυτή. Όσες φορές και να τη βλέπω, να μου φαντάζει πάντα ξένη και σκοτεινή.


 Το μεγαλύτερο σοκ όμως το έζησα όταν αυτό το είδα να συμβαίνει στο πολύ κοντινό μου περιβάλλον. Φήμες ακούγονται πάντα. Αυτό όμως για τον φίλο μου δεν ήταν φήμη γιατί μου το εξομολογήθηκε ο ίδιος. "΄Ελα μωρέ που και που, δεν είμαι εθισμένος. Αντί να πιω, κάνω αυτό. Και άλλωστε το ελέγχω. Όποτε θέλω να το σταματήσω το σταματάω." Αυτά τα λόγια με άδειασαν. Θα προτιμούσα να μου πει "Ξέρεις, έμπλεξα. Εθίστηκα και δεν μπορώ να ξεκόψω" Ήταν αυτή η κοινότυπη δήλωση κάθε εθισμένου, όμως, που με τρόμαξε περισσότερο. Γιατί κατάλαβα ότι δεν έχει ΚΑΜΙΑ συναίσθηση . Είναι σαν να οδηγεί ένα αμάξι με σβηστά φώτα στο αντίθετο ρεύμα. 'Εχει πλάκα στην αρχή αλλά στο τέλος σου έρχεται η νταλίκα στο κεφάλι.
Έσπαγα πολλές μέρες το κεφάλι μου για να βρω τρόπους να βοηθήσω μιας και δεν φημίζομαι για "i mind my own bussiness" attitude μου. Έχω αυτό το κακό σύνδρομο του superman που νομίζω ότι εγω θα σώσω τον κόσμο αυτό.
Δοκίμασα με ήρεμη συζήτηση, με λογικά επιχειρήματα, με τις φωνές, με κλάματα, με παρόμοιες ιστορίες γνωστών μας ακόμα και υλικό μάζεψα για να δείξω πως γίνονται οι άνθρωποι πριν και μετά το οποίο είχα κάνει μια δραματική παρουσίαση στο power point με καταθλιπτική μουσική από πίσω.
Δεν κρατάει πολύ η ιστορία μου γιατί δεν ξέρω τι απο όλα αυτά έπιασε . Δεν έχει σημασία τι. Σημασία έχει ότι κάτι από όλα αυτά τον άγγιξε. Ίσως απλά το οτι κάποιος ασχολήθηκε και νοιάστηκε τόσο πολύ γι'αυτόν.

Έτσι άμα συναντήσεις και συ κάτι αντίστοιχο μη βιαστείς να τον στείλεις σε κλινική απεξάρτησης. Αν ο εθισμός βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο μην τον αφήσεις να μπολίασει και ας χρειαστεί να κάνεις λίγο το superman. Σε ποιον δεν αρέσει να σώζει ανθρώπους που πέφτουν απο φλεγόμενα κτίρια? :P

xxx
S.

PS: παρακάτω παραθέτω ένα κείμενο που έγραψε η Βασίλισσα των ναρκώτικων, η ηρωίνη. Αξίζει να το διαβάσει όποιος σκέφτεται οτι "ε, η μια φορά δεν πειράζει να δοκιμάσω" χωρίς να καταλαβαίνει οτι δεν δοκιμάζει αυτός το ναρκωτικό αλλά το ναρκωτικό ΑΥΤΟΝ!



Με λένε ΗPωίνη, κάποιοι με φωνάζουν” Πρέζα” ή ” Άσπρη” ή ” Ζουζού” ή κάποιοι άλλοι ” παραμύθα” , ακόμα και  ” Βασίλισσα” με έχουν πει !! Έχω πολλά παρατσούκλια άλλα δεν έχει κάμια σημασία έτσι και αλλιώς το αποτέλεσμα μου είναι πάντα το ίδιο, είμαι...πολύ διάσημο ναρκωτικό σε όλο τον κόσμο.
Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται να προφέρουν το όνομα μου, με γνωρίζουν όλοι, όλο και κάποιο φίλο τους ή συγγενή τους ή γνωστό τους έχω πάρει μαζί μου στο θάνατο.

Έχω σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους και δεν υπολογίζω τίποτα και κανέναν, ούτε άντρες , ούτε γυναίκες , ούτε νέους , ούτε γέρους , ούτε φτωχούς ή πλούσιους .

Όποιος με πλησίαση τον ” παίρνω” μαζί μου σε ένα ταξίδι με έναν και μόνο προορισμό τον ” θάνατο”. Αυτός είναι εξάλλου ο σκοπός μου, να σκοτώσω όσο πιο πολλούς μπορώ και μέχρι τώρα τα καταφέρνω μια χαρά, άλλωστε έχω βοήθεια, έχω σύμμαχο τον φόβο να μάθουν πια είμαι , την άγνοια που έχει ο κόσμος για εμένα.

Βλέπεις συνήθως ο κόσμος αναγκάζεται να με γνωρίσει τις περισσότερες φορές αφού έχω κάνει ήδη την δουλειά μου και όχι πρίν, κάνεις δεν πιστεύει ότι θα του χτυπήσω την πόρτα και θα αρρωστήσω τα παιδιά του και εκεί ακριβώς εγώ ύπουλα πατάω και όσο ο κόσμος δεν μαθαίνει για έμενα τόσο πιο εύκολα πηγαίνω κοντά τους !

Μου αρέσει να σε παίρνω από το χέρι σε μικρή ηλικία και να σε γνωρίζω στους φίλους και συνεργάτες μου , στα άλλα τα ναρκωτικά και εσύ αργά ή γρήγορα να έρχεσαι στην αγκαλιά μου, αφού σε ετοιμάσουν για έμενα.

Μόλις με δοκιμάσεις γινόμαστε οι καλύτεροι φίλοι, σου παίρνω όλο τον πόνο που σου προκαλούν τα συναισθήματα και η πραγματικότητα της ζωής , που είναι τόσο σκληρή, έρχομαι σαν βάλσαμο στην ψυχή σου , σε κάνω να αισθάνεσαι ανίκανος -η όταν είσαι μακριά μου και βασιλιά όταν είσαι κοντά μου.

Σε παρασέρνω μαζί μου και δεν φοβάσαι τίποτα , σου κάνω παρέα συνέχεια και είναι πολύ εύκολο να σε κάνω να πιστέψεις ότι φταίει το σύστημα , το κράτος , η οικογένεια σου. Έτσι δεν είναι ?

Μέχρι να καταλάβεις τι γίνεται και που έχεις μπλέξει, μέχρι τα πρώτα ίχνη στέρησης εμφανιστούν , όλα είναι μαγικά. Ζεις σε ένα κόσμο ονειρικά πλασμένο και σιγά σιγά έχεις γίνει ολοκληρωτικά δικός μου, τώρα μου ανήκεις, τώρα θα με γνωρίσεις πραγματικά , τώρα χωρίς εμένα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Δεν μπορείς ούτε να φας, ούτε να κοιμηθείς , ούτε να δουλέψεις. Δεν μπορείς να κάνεις έρωτα, να ονειρευτείς, ούτε να κουνηθείς, τώρα καταλαβαίνεις ότι με έχεις παντρευτεί και είναι πολύ δύσκολο να με χωρίσεις .

Δεν θα σε αφήσω να φύγεις, έχουμε πορεία μαζί, τώρα θα κάνεις ότι σου πω για να με βάλεις στο σώμα, στις φλέβες, στη μύτη σου.

Βλέπεις είμαι παρα πολύ ακριβή, δεν ζητάω μόνο τα χρήματα σου, αυτά που θέλω από εσένα είναι και η ψυχή σου , το πνεύμα σου και το σώμα σου. Θέλω το μυαλό σου να περιστρέφεται μόνο γύρω από έμενα, θέλω οι γύρω σου να σε κοιτάνε με αηδία και να κουνάνε το κεφάλι, να χάσεις κάθε ίχνος αξιοπρέπειας , ελευθέριας και ειλικρίνειας .

Τώρα θέλω να πληγώνεις όποιον σε πλησιάζει, να φέρεις την οικογένεια σου σε απόγνωση μέχρι να την διαλύσεις τελείως, να χάσουν κάθε ελπίδα σωτήριας για εσένα και να μείνεις μόνος-η και πάλι να βρίσκεις παρηγοριά μόνο σε εμένα.

Επίσης θέλω να γεμίσεις δικαστήρια και καταδίκες, αν γίνεται να σαπίσεις σε κάποιο βρώμικο κελί φυλακής ή να ουρλιάζεις για βοήθεια δεμένος σε κάποιο ψυχιατρείο.

Θέλω τα χέρια σου, τις φλέβες σου, το συκώτι σου και το αίμα σου , θέλω τα πάντα από εσένα και τα παίρνω μέχρι να πεθάνεις σε κάποιο ατύχημα ή να ξεζουμίσω ότι έχει απομείνει απο εσένα και να σε βρούνε “μπλε” σε κάποια τουαλέτα ή κάτω απο καμιά γέφυρα, μόνο και πεταμένο.

Όλα αυτά θέλω από εσένα για να σε αφήσω και να πάω σε κάποιον άλλων, είμαι τόσο άπληστη που δεν μου φτάνει τίποτα .

Το μόνο που μισώ και μπορεί να σε πάρει απο έμενα είναι τα “προγράμματα” είναι αυτοί που μένουν ” καθαροί” απο εμένα και αναρρώνουν ενωμένοι , δουλεύουν με τον εαυτό τους και βλέπουν τι τους έχω κοστίσει .

Τους μισώ άλλα έχω μεγάλη υπομονή , αν μείνει κάποιος μόνος θα τον βρώ και θα τον κάνω πάλι δικό μου, μισώ την διαδικασία της αναρρώσης , μισώ τα προγράμματα πλήρης αποχή και αυτούς που ξέφυγαν απο έμενα.

Είμαι η ΗΡΩΙΝΗ και σκοτώνω κάθε μέρα αφού σπείρω μιζέρια και πόνο σε όποιον με γνωρίσει. Χάρηκα. 

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

s01e08 - Be brave.

Είμαι πολύ στεναχωρημένη γιατί δεν έχω χρόνο να γράψω πολλά σήμερα. 
Θέλω να μοιραστώ όμως μαζί σου ένα βίντεο που αγαπώ.
Για όλους όσους είναι προκατειλημμένοι.
Για όσους βρίσκουν κάποιες κινήσεις ασήμαντες, ανόητες και αγνοούν το γεγονός ότι το ισχυρότερο φάρμακο είναι η καλή διάθεση.
Enjoy!

xxx
S.





Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

s01e07 - This is your Life.

Είναι πολύ cliche,το ξέρω, αλλά ακόμα περισσότερο αληθινό!

Γι'αυτό..
Επειδή είναι η ζώη ΣΟΥ...
Κάνε ό,τι αγαπάς και κάντο συχνά.
Αν δε σου αρέσει κάτι, αλλαξέ το.
Αν δε σου αρέσει η δουλειά σου, παραιτήσου.
Αν δεν έχεις αρκετό χρόνο, σταμάτα να βλέπεις τόση τηλεόραση.
Αν ψάχνεις τον έρωτα της ζωής σου,σταμάτα.
Θα σε βρει αυτός όταν αρχίσεις να κάνεις πράγματα που αγαπάς.
Μην υπεραναλύεις, η ζωή είναι απλή.
Όλα τα συναισθήματα είναι όμορφα.
Και…
Όταν τρως, απολάμβανε κάθε τελευταία μπουκιά.

Enjoy!

xxx
S.

PS: thanks mom :-*







Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

s01e06 - Just Get It Out Of You..

Δεν είχα σκοπό να γράψω σήμερα. Λίγο η έλλειψη έμπνευσης, λίγο η τεμπέλικη Κυριακή που μου αρέσει να απολαμβάνω. Είδα όμως στo newsfeed μου ένα video που μου κίνησε την περιέργεια. Αν ήξερα περι τίνος πρόκειται δε θα το άνοιγα φυσικά γιατί  έχω ιδιαίτερη ευαισθησία σε θέματα που αφορούν παιδική βία και όσο μπορώ αποφεύγω τις εικόνες που τη συμπεριλαμβάνουν γιατί με στοιχειώνουν. Το να σε στοιχειώνει κάτι που δεν μπορείς να λύσεις είναι τόσο απογοητευτικό που δεν αντέχεται. Το έκανα όμως και πίεσα τον εαυτό μου να το δει μέχρι τέλους αφού ήδη μετά τα πρώτα δευτερόλπετα άρχισα να βουρκώνω. Βάζω τον αδερφό μου στη θέση αυτού του παιδιού και εξοργίζομαι.   
       
Εξοργίζομαι με τα λάθος πρότυπα που δίνουμε στα παιδιά.
Εξοργίζομαι με τους γονείς που θεωρούν ότι τα παιδιά παίρνουν μόρφωση μόνο απο το σχολείο αρνούμενοι το σημαντικότατο ρόλο που έχουν ως δάσκαλοι ήθους!
Εξοργίζομαι που μαθαίνουμε στα παιδιά από τόσο νωρίς να βάζουν ταμπέλες.
Εξοργίζομαι που δεν παίρνουμε τα παιδιά στα σοβάρα. 
και…
Εξοργίζομαι με όλους μας που δεν αποδεχόμαστε το διαφορετικό.

Ο σχολικός εκφοβισμός, το γνωστό bullying, υπήρχε ανέκαθεν απλά εμείς το μάθαμε τώρα. Θυμήσου για παράδειγμα τον  Oliver Twist. Όμως μερικοί ακόμα υποστηρίζουν ότι η σχολική επιθετικότητα αποτελεί μια φυσική διαδικασία στην ανάπτυξη του παιδιού και ότι ιδιαίτερα τα αγόρια σκληραίνουν και προετοιμάζονται για τη ζωή. But who said boys don't cry?


Κοίτα τα ονόματα!
Στατιστικές λένε ότι 1/10 παιδιά έχει ύπαρξει θύμα bullying. Το φαινόμενο παρατηρείται κυρίως μεταξύ αγοριών και το σύνηθες μέρος είναι η αυλή του σχολείου. Τα 15 από τα 25 θύματα συνεχόμενου και έντονου bullying κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας. Και σε ποιον το εκμυστηρεύονται συνήθως? Σε κάνεναν!   Οι λόγοι του bullying? Συνήθως ανύπαρκτοι και πλασματικοί. Θα το θυμάστε άλλωστε. Όλοι μας ήμασταν παιδιά και είχαμε ένα συμμαθητή που ήταν λίγο στρουμπουλός, ένα κοριτσάκι που ήταν τρομακτικά ψηλό και άχαρο, κάποιον που φορούσε πολύ χοντρά γυαλιά ή που δε χαμογελούσε ποτέ για να μη φανούν τα σιδεράκια του. Οι διαστάσεις του bullying είναι τρομακτικές, οι μέθοδοι ποικίλες και οι συνέπειες τις περισσότερες  φορές ανεπανόρθωτες.  Πότε όμως το πείραγμα ξεπερνάει τα όρια και γίνεται επικίνδυνο? 


Και πάλι έχω τη μικρή μου εμπειρία στο θέμα αυτό. Ως θύμα φυσικά! 

Ήμουν πρώτη δημοτικού, πάαααρα πολυ ντροπαλό κοριτσάκι (όσα δεν έκανα όμως στο σχολείο τα έκανα εκτός, μην ανησυχείς!) και πηγαινοερχόμασταν στο σχολείο με το σχολικό. Κάθε μεσημέρι λοιπόν με γυρνούσε το λεωφορείο 5 στην Καλαμαριά και καθόμουν με δύο αδερφές. (όχι gay χαχα, τις κυριολεκτικές αδερφές!). Η μεγαλύτερη από τις δύο αδερφές λοιπόν με περνούσε από απίστευτα βασανιστήρια κατ'εμέ γιατί μου απαγόρευε να μιλάω στη μικρότερη. Μου μιλούσε άσχημα, με έβριζε, μου έπαιρνε τα πράγματα και με εκβίαζε ότι άμα το πω σε οποιονδήποτε η ζωή μου θα γίνει κόλαση! Δεν θυμάμαι  ονόματα, ούτε για πόσο καιρό γινόταν αυτό και φυσικά δεν έμαθα ποτέ το λόγο. Θυμάμαι όμως πολύ καλά το μεσημέρι που με παρέλαβε η μαμά από το λεωφορείο σε χρώμα μπλε απο το κλάμα.  Τώρα που σκέφτομαι όλο το σκηνικό και κάθε φορά που τυχαίνει να το περιγράψω σε κάποιον που φαντάζει απίστευτα χαζό και δυσκολεύομαι να πιστέψω πως άφησα κάτι τόσο ασήμαντο να με πληγώνει τόσο πολύ. Η μεγάλη Σίσσυ θα την έβαζε στη θέση της αυτή τη μικρή ***** αλλά η μικρή Σίσσυ δεν ήξερε τι κάνουν σε αυτές τις περιπτώσεις και προτιμούσε να το κρατήσει κρυφό από το να υποστεί τις συνέπεις αν μαθευόταν. Τα παιδιά τείνουν να τα μεγαλοποιούν όλα. Θυμάμαι, από μικρή κοιμόμουν με ένα λούτρινο πάντα στην αγκαλιά μου το οποίο το οποίο μου φαινόταν τεράστιο και πάντα έτσι το είχα στο μυαλό μου. Μέχρι που το είδα ξανά πριν λίγα χρόνια και είδα πως είχε το μέγεθος της παλάμης μου. Έτσι έκανα και με το πρόβλημα μου. Το έκανα υπερμεγέθες στο μικρό παιδικό μου μυαλό. 
Ευτυχώς δεν εξελίχθηκα σε μία από αυτές τις περιπτώσεις που όταν βιώνουν κάτι άσχημο μετά βγάζουν τα απωθημένα τους σε άλλα παιδάκια. Από μικρή αγαπούσα πολύ το διαφορετικό. Έτσι, ο διπλανός μου ήταν χοντρούλης, το αγόρι που αγαπούσα φορούσε γυαλάκια, η κολλητή μου ήταν από τη Νιγηρία  και εγώ φυσικά φορούσα σιδεράκια! 


Γι'αυτό σου λέω, οι διαστάσεις του bullying είναι τρομακτικές, οι μέθοδοι ποικίλες και οι συνέπειες τις περισσότερες  φορές ανεπανόρθωτες.
  1. Τα παιδιά είναι πολύ ευαίσθητα, ειδικά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους που πλάθεται η ψυχή τους, αλλά είναι και τόσο ειλικρινή που μπορούν να γίνουν αφάνταστα σκληρά. Όταν λοιπόν πρόκειται για σχέση μεταξύ παιδιών η πρώτη κατηγορία μπορεί να πληγωθεί ανεπανόρθωτα από τη δεύτερη. 

  1. Κάθε μέρα 160.000 παιδιά αποφεύγουν το σχολείο για να μην πέσουν ξανά θύματα. Και αν δε μπορείς να σώσεις όλα τα παιδιά, σώσε τουλάχιστον αυτό που έχεις δίπλα σου!



xxx
S.



PS: Όσο για τον Jonah? Έχω να του πω ένα μεγάλο μπράβο που κατάφερε να το βγάλει από μέσα του και ελπίζω να συνειδητοποίησε ότι τόσα χρόνια μπορεί να τον κορόιδευαν 20 ή 30 παιδιά αλλά μόλις μέσα σε λίγες εβδομάδες απέκτησε 133.711 υποστηρικτές!!! 




Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

s01e05 - Just a disabled body. Not a disabled mind.

3η Δεκεμβρίου! Παγκόσμια ημέρα για Άτομα ΜΕ ειδικές Ανάγκες. 
Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο γιατί θα γίνω γραφική και σε συνδυασμό με τα προήγουμενα blog θα νομίζετε ότι συναγωνίζομαι τη Μητέρα Τερέζα. Πραγματικά όμως αξίζει να δείτε τις παρακάτω φωτογραφίες. Τις βρίσκω πολύ inspiring! 

Kαι σας παρακαλω! 
*ΜΗΝ ΠΑΡΚΑΡΕΤΕ ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΠΗΡΩΝ. Τα δύο τρία βήματα που θα κάνετε παραπάνω για κάποιους ανθρώπους φαντάζουν μαραθώνιος. 
*ΜΗΝ ΠΑΡΚΑΡΕΤΕ πάνω στο πεζοδρόμιο και σε διαβάσεις. Μπορεί να αφήσετε έναν άνρθωπο εγκλωβισμένο πάνω στο αναπηρικό του καροτσάκι ανάμεσα στα πεζοδρόμια Θα προλάβετε να πιείτε τον καφέ σας και αν παρκάρετε δυο στενά πιο κάτω.
*ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΜΙΛΑΤΕ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΖΟΙ. απλά δεν περπατάνε. ποιος σας είπε ότι δε σκέφτονται? 
Μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω απο 1.000.000 ΑΜΕΑ. 
Μην τους κάνετε τη ζωή πιο δύσκολη απ'ότι ήδη είναι..



Enjoy!







Και για να μην ξεχνάμε και τους τετράποδους φίλους μας, σας πληροφορώ ότι μεταξύ μας υπάρχουν πάρα πολλοί υπέροχοι άνθρωποι που δεν παράτησαν το κατοικίδιο τους στα σκουπίδια λόγω αναπηρίας. Και η ευγνωμοσύνη τους είμαι σίγουρη ότι δεν περιγράφεται!






xxx
S.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

s01e04 - Travel is my middle name.

Ταξιδεύω από τότε που με θυμάμαι. Ή μάλλον με ταξίδευαν, για την ακρίβεια. Είχα την τύχη να έχω δύο υπέροχους γονείς που με ταξίδευαν αντί να με αφήνουν στον παππού και τη γιαγιά. Μου έχουν κάνει το καλύτερο δώρο που θα μπορούσαν να κάνουν γονείς στο παιδί τους. Έχω πατήσει το πόδι μου σε μέρη που κάποιοι δε φαντάζονται ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα. Έχω φωτογραφίες με φίλους που έκανα στα ταξίδια μου και είναι παιδάκια από όλες τις φυλές.  Ήταν όλοι φίλοι μου. 

Επιστρέφουμε πάντα με souvenir. Το κάνω αλλά το βρίσκω λίγο χαζό. Άλλωστε είτε γυρνάς με μικρογραφία του πύργου του Eiffel, είτε με ένα μικρό άγαλμα της ελευθερίας ή μια mini πυραμίδα… όλα αν τα αναποδογυρίσεις γράφουν made in china! (ironic,huh?)

Γι'αυτό έχω καταλήξει ότι οι φωτογραφίες είναι ο πολυτιμότερος θησαυρός που έχεις μετά από ένα ταξίδι και το καλύτερο souvenir. Made by you this time! Kαι δεν έχει κανένας άλλος ίδιο! 

 Το να έχεις στα χέρια σου όμως ένα video από το ταξίδι σου είναι μαγικό. Ξαναζείς τη στιγμή με όλες σου τις αισθήσεις!  Ποιος είπε οτι δεν μπορείς να ταξιδέψεις στο χρόνο? 

Το παρακάτω είναι ένα από τα πιο όμορφα video που έχω δει τον τελευταίο καιρό και ελπίζω να το απολαύσετε όσο και γω. Τολμήσε και κάνε πράξη μια τρελή ιδέα που σου ήρθε για να έχεις ένα πρωτοτυπο αναμνηστικό από τα ταξίδια σου και πίστεψε με θα είσαι πολύ περήφανος γι'αυτό όταν μια μέρα θα το δείχνεις στα παιδιά σου. 

And remember… “The world is a book and those who do not travel read only one page.”








PS: Και επειδή δεν είμαι μόνο λόγια.. η δικιά μου ιδέα είναι μία συλλογή από φωτογραφίες του The Jack από όλα τα ταξίδια που έχουμε πάει μαζί. Όπως βλέπετε η οικογενειακή παράδοση συνεχίζεται! 

The Jack of Mykonos!


xxx
S.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

s01e03 - Don't show your back to AIDS - Show your heart!



  Η παρακάτω εικόνα έχει στοιχείωσει τη ζωή μου και εύχομαι να στοιχειώσει και τη δική σου!

An abandoned child ravaged by Aids. Over a quarter of the children in Romanian orphanages are infected with Aids. The cause is a lack of clean needles and the practice of giving under-nourished children transfusions of blood untested for Aids contamination.
-Romania 1990




Κάνε μου μια χάρη και πριν ξεκινήσεις να διαβάζεις κάνε μεγέθυνση την παραπάνω φωτογραφία και κοίταξε την προσεκτικά για λίγα δευτερόλεπτα! Είναι απαραίτητο για να μπορέσεις να καταλάβεις αυτά που γράφω στη συνέχεια.
Ποιος έχει τόση δύναμη στον κόσμο μας ώστε όταν είσαι 4 χρονών να σε κάνει να μοιάζεις 84?!? 

1η Δεκεμβρίου. Από τότε που με θυμάμαι η μέρα αυτή για μένα σηματοδοτούσε την αντίστροφη μέτρηση μέχρι τα Χριστούγεννα. Με απίστευτη χαρά κρεμούσα πάνω από το θρανίο μου τη χριστουγεννιάτικη καρτέλα με τις ημερομηνίες σε κουτάκια και κάθε μέρα που περνούσε άνοιγα ένα κουτάκι και καταβρόχθιζα το σοκολατάκι που έκρυβε μέσα λες και αμα το έτρωγα πιο γρήγορα θα ερχόντουσαν και πιο γρήγορα τα Χριστούγεννα. Ναι, ήμουν αστείο παιδάκι αλλά μεγαλώνοντας έγινα και πολύ συνειδητοποιημένο παιδάκι. Έτσι έμαθα ότι αυτή η μέρα είναι πολύ πολύ σημαντική και αφιερωμένη σε ένα πολύ μεγάλο σκοπό. Την καταπολέμηση του AIDS.

Η φετινή 1η Δεκεμβρίου όμως ήταν πολύ διαφορετική από όλες τις προηγούμενες. Ούτε κρέμασα το σοκολατοημερολόγιο μου, ούτε έραψα την κόκκινη κορδελίτσα στη μπλούζα μου. Επίσης δεν αντικατέστησα την profile picture μoυ ώστε να δείξω πόσο καλός και ευαισθητοποιημένος άνθρωπος είμαι. Τη φετινή 1η Δεκεμβρίου και κάθε  1η Δεκεμβρίου από εδώ και πέρα θα θυμάμαι το φετινό ταξίδι που δεν κατάφερα να κάνω στην Ουγκάντα. Μέχρι να το κάνω! 

Και για όσους δε γνωρίζουν, εξηγώ! 

Με μία από τις καλύτερες μου φίλες, τη Marie Curie*, οι καφέδες και οι συζητήσεις που κάνουμε είναι διαφορετικές. Δεν κουτσομπολεύουμε, δεν αναλύουμε τα πάντα για ώρες (εντάξει, όχι καθόλου, αλλά λίγο). Μοιράζομαστε ένα μεγάλο πάθος. Το πως θα κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.  Και αυτές οι συζητήσεις είναι για μένα θησαυρός. Είναι η φίλη με την οποία μοιράζομαι την τρέλα στη ζωή, μαζί θα κάνουμε bungee jumping, skydiving και ότι άλλο εφευρεθεί μέχρι τότε που να δοκιμάζει τα οριά μας. 


Σε ένα από τα πολύωρα βράδια που περνάμε στο σπίτι μου κάνοντας ατελείωτες συζητήσεις, έπεσε στο τραπέζι  η ιδέα να κάνουμε πολύ εναλλακτικές διακοπές το καλοκαίρι. Κάπου πολύ διαφορετικά. Αν θυμάμαι καλά, η πρώτη ιδέα για προορισμό ήταν η Χαβάη ή η Τζαμάικα. Σκοπός μας ήταν να πάμε για ένα μήνα περίπου, να δουλέψουμε και ότι βγάλουμε να το φάμε εκεί σε κάποιο εξωτικό νησί που θα χορεύαμε και θα πίναμε cocktails όλη μερα κάνοντας καινούριους φίλους. Καθώς όμως η ιδέα έπαιρνε σάρκα και οστά (αυτό είναι το μαγικό με αυτές τις ιδέες) σκεφτήκαμε ότι αφού θα αφιερώναμε που θα αφιέρωναμε τόσο μεγάλο μέρος του καλοκαιριού μας ας το κάναμε τουλάχιστον για καλό σκόπο. Κάπου ανάμεσα στα δεκάδες ανοιχτά παράθυρα του internet explorer, που ανοίγω καθώς κάνω οποιαδήποτε από τις έρευνες μου, βρέθηκαμε να συζητάμε να πάμε για εθελοντική εργασία στην Ουγκάντα σε ένα πρόγραμμα στήριξης των ορφάνων που έχασαν τους γονέις τους από Aids. Ο σκοπός ήταν ιερός και αποφασίσαμε να βοηθήσουμε στη ρίζα του προβλήματος. Οι χώρες της Αφρικής εχούν την πρωτία(!) στο AIDS. 




An HIV-positive child at an orphanage near Chennai, India.
India estimates it has approximately 5.25 million people with HIV/AIDS, by far the largest number in the Asia Pacific region and only second largest in the world after South Africa. More concerning, up to 95 per cent of those infected do not even know they have the disease, allowing the disease to spread at exponential rates. 

Οι αντιδράσεις του περιβάλλοντος μας ήταν ποικίλες! Οι γνωστοί δε μπορούσαν να κατανοήσουν πως κάποιος διανοείται να χαλάσει το καλοκαίρι του για κάτι τέτοιο. Ο μπαμπάς μου μας "καθησύχασε" ενημερώνοντας μας ότι κυκλοφορεί φήμη ότι πριν 10 χρόνια στην Ουγκάντα τρώγανε ανθρώπους (με ιδιαίτερη προτίμηση στα λευκά κοριτσάκια). Η θείος της Marie Curie* μας προειδοποίησε ότι άμα πάμε εκεί οι πιθανότητες να γυρίσουμε είναι ελάχιστες. Και οι λίγοι που μας ήξεραν μας καταλάβαιναν απόλυτα! Ότι και να ακούγαμε, ήμασταν αποφασισμένες. Θέλαμε να φύγουμε απο το comfort zone μας και να δούμε την αλήθεια με τα ίδια μας τα μάτια και όχι όπως μας παρουσιάζεται από τα media. Αντί να δείξουμε για άλλη μια φορά την πλάτη μας στη μάστιγα της εποχής μας, εμείς αποφασίσαμε να δείξουμε την καρδιά μας!

Οι διακοπές μας κάθε άλλο παρά διακοπές προμηνύονταν.

3 εβδομάδες. 
Σέ ένα ορφανοτροφέιο στη λίμνη Luwero. 
Ύπνος στο πάτωμα. 
Κύρια τροφή μας οι γλυκοπατάτες και κάτι ντόπια λαχανικά. (η ιδέα του να αποχωρηστώ τα Mc Donald's ήταν κάπως σοκαριστική, ομολογώ)
Ελάχιστο νερό και αυτό μόνο με το απαραίτητο χάπι.
Για ντουζ ούτε συζήτηση.

Όταν όλοι οι γνωστοί μας θα αντιμετώπιζαν hangover από τα απανωτά mojito τους στα beach bar εμείς θα αντιμετωπίζαμε το βλέμμα ενός ορφανού που έμαθε πολύ νωρίτερα απ'ότι έπρεπε πόσο σκληρή μπορεί να γίνει η ζωή. 
Όλα ήταν έτοιμα, τα εισητήρια αγορασμένα, εμείς ένα βήμα πριν τα απαραίτητα εμβόλια και με μια χαρά απερίγραπτη. Έτοιμες να ζήσουμε την πιο συναρπαστική εμπειρία της ζωής μας. Έτοιμες να αλλάξουμε τον κόσμο. Γιατί κάπως έτσι πιστεύουμε ότι αλλάζει, βήμα-βήμα.

'Ολα αυτά φυσικά τα γράφω με αφορμή την ημέρα που μόλις μας πέρασε γιατί μετά την έρευνα και την προετοιμασία που κάναμε για το συγκεκριμένο ταξίδι για μας αυτή η μέρα δεν είναι αλλή μια παγκόσμια μέρα στο ημερολόγιο. Για μας είναι μια γιορτή ότι βάλαμε το λιθαράκι μας, και θα βάλουμε ολόκληρη πέτρα στο μέλλον για να αλλάξει τουλάχιστον αυτό στον κόσμο. Να εξαλειφθεί ο ιυός του AIDS,  μέσα από τη σωστή ενημέρωση και την άμεση θεραπεία. 




                            τα νούμερα είναι τρομακτικά!




Και αν εσύ δεν έχεις το θάρρος ή τη διάθεση να αλλάξεις τον κόσμο μας με ένα τέτοιο ταξίδι τότε κάντο απλά με ένα click! Μπες στο 
http://one.org/c/us/actnow/3878/ και πρόσθεσε το όνομα σου στη λίστα ενισχύοντας τον οργανισμό που έχει σκοπό μέχρι το 2015 να μην γεννιέται πλέον κανένα παιδί με AIDS. Θα σου πάρει 1' από τη ζωή σου και θα χαρίσει εκατομμύρια λεπτά ζώης σε άλλους. 
Το να νοσείς ή να είσαι φορέας ως ενήλικας είναι κατά ένα τρόπο επιλογή σου αν αμέλησες να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Το να γεννηθείς με ημερομηνία λήξης όμως λόγω AIDS δεν είναι επιλογή κανενός παιδιού!



Όσο για την Ουγκάντα? …. Όλα μας τα σχέδια με τη Maria Curie δυστυχώς ματαιώθηκαν λόγω ανωτέρας βίας. Και για τις δύο χάλασε το πιο συναρπαστικό μέρος του καλοκαιριού και ίσως ολόκληρης της ζωής μας! Εγώ όμως ξέρω ότι αυτό το ταξίδι μια μέρα θα το κάνουμε, και θα πάμε στο συγκεκριμένο χωριό και για τον ίδιο σκοπό. Θα πάμε μαζί! Εγώ και η Marie Curie*.

xxx
S.







*τα ονόματα προφανώς(!) δεν είναι αληθινά. Σίγουρα όμως δεν είναι και τυχαία! 




Αναγνώστες