s02e02 - Porn for women.

It's so unfair that only men are "entitled" to watch porn. Such a discrimination!

Women deserve to watch porn also.After all porn is a weird fantasy that is most likely to never happen because, come on guys, i suppose it must be great to watch two busty blondes with long legs kissing, but sorry to break it through, lesbians don't look like that in real life. They are fat, have short hair and walk like men! Sorry again. 
So why can't we have some never happening fantasies of our own?
 Ladies, I start the revolution and provide you some real hardcore porn for women. Enjoy ;)

Aw, and something more, now that you saw the porn for women - Mr.Perfect- version, don't forget that Mr. Perfect doesn't exist. Get over it quickly if you want to find your own version of happily ever after. The above scenarios don't exist and i would hate to deceive you! I think Bob Marley said it best

“He’s not perfect. You aren’t either, and the two of you will never be perfect. But if he can make you laugh at least once, causes you to think twice, and if he admits to being human and making mistakes, hold onto him and give him the most you can. He isn’t going to quote poetry, he’s not thinking about you every moment, but he will give you a part of him that he knows you could break. His heart. Don’t hurt him, don’t change him, and don’t expect for more than he can give. Don’t analyze. Smile when he makes you happy, yell when he makes you mad, and miss him when he’s not there. Love hard when there is love to be had. Because perfect guys don’t exist, but there’s always one guy that is perfect for you.”

So bare in mind that there is a "Mr. Perfect-for-you" that can make you happy happy happy and you two can be perfect together. Stop looking for perfection Cause afterall are you perfect to look for someone perfect? 

If you want my opinion perfect is so boring and i find nothing more sexy in a man than a good heart <3>

xxx

S.

PS: this title is a trap, i wanted to check on my own if because of the word "porn" more people would visit my blog and if sex indeed makes the world go round. If you are reading this sentence right now, it kind of does ;) 

s02e01 - Εκεί σε θέλω.

Πεταλούδες.

Είχαν πεθάνει. Είμαι σίγουρη σου λέω πως είχαν πεθάνει για πάντα. 

Θυμάμαι να τις νιώθω όταν ανυπομονώ για κάτι. 

Θυμάμαι να τις νιώθω όταν το countdown είχε φτάσει το μηδέν. 

Με είχαν προειδοποιήσει, το θυμάμαι. Μου είχαν πει πως είναι επικίνδυνες αλλά κατάφερε ποτέ κανείς να τους ξεφύγει, νομίζεις? 

Oύτε κατάλαβα πως μπήκαν εκεί μέσα, και αλήθεια σου το λέω, δεν είχα καταπιεί κάμπιες ποτέ. 

Για μένα είχαν πεθάνει. Είμαι σίγουρη, σου λέω, πως είχαν πεθάνει για πάντα. Και όμως να τα πάλι αυτά τα φτερωτά , τρομακτικά συμμετρικά , τέρατα. Το μεγεθός τους είναι πάντα ανάλογο του διαστήματος που μεσολάβησε από την τελευταία φορά. Μικρές ή μεγάλες, Χορεύουν στο χτύπο της καρδιάς μου. Την ακούω πολύ. Την ακούω τόσο πολύ που πολλές φορές φοβάμαι ότι θα την ακούσεις και εσύ και θα σε πιάσουν τα γέλια. Επιμένουν. Χορεύουν στο στομάχι μου απειλόντας όλες τις ισορροπίες της ζωής μου. Όλα αυτά που σχεδίαζα προσεκτικά όντας νηφάλια. Είναι εδώ για να μου αποδείξουν πως όλα αυτά που έχω στο μυαλό μου πως θα συμβούν έιναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που κάποιες φορές το σύμπαν μου χαρίζει. Είναι εδώ για τους τολμηρούς που δεν τις σκοτώνουν, τις αφήνει να φτερουγίζουν .

 Για όποιον είναι έτοιμος για εναν ***** να γίνει κομμάτια.

 Εκεί σε θέλω. 

Αλλά αλήθεια, όταν ερωτεύονται οι πεταλούδες τι να γίνεται? 

Έχουν, λες, ανθρώπους στο στομάχι τους?

xxx

 S.

PS:  Ι may not remember how they got there but i love you for planting them in my tummy. 

s01e20- τα ανείπωτα -

Γεννήθηκα σε μια εποχή που όταν σου τρυπάει το μπλουζάκι το πετάς και αγοράζεις καινούριο, όταν τρακάρεις το αμάξι σου περισσότερο κοστίζει το να το φτιάξεις παρά  να πάρεις ένα άλλο και όταν κάτι δε σου αρέσει πάνω σου πας σε πλαστικό χειρουργό και στο εξαφανίζει. Έτσι, απλά γιατί συμφέρει. Όταν πρόκειται όμως για τους ανθρώπους που αγαπάμε τι γίνεται? Μας παρασέρνει η χιονοστοιβάδα της εποχής μας? Τους εξαφανίζουμε και αυτούς, έτσι απλά επειδή συμφέρει?

Όσοι με ξέρουν δε θα με έχουν ακούσει λίγες φορές να λέω ότι πιστεύω πως γεννήθηκα σε λάθος εποχή. Θα μου πεις από την άλλη, ποιον ακούς να λέει "τι τέλεια εποχή που ζούμε!". Aληθεύει, δεν έχω ακούσει ποτέ κανέναν φίλο μου να εξυμνεί τον τρόπο διασκέδασης μας ή τις ηθικές αξίες της γενιάς μας και προσωπικά δεν βλέπω η εποχή μας να έχει τίποτα το ιδιαίτερο και αξιοσημείωτο να προσφέρει.  'Ισα ίσα , κάθε πέρσυ και καλύτερα!

Η μόδα μας? Συνοθύλευμα των περασμένων δεκαετιών.

Η μουσική μας? Εγώ τα περισσότερα τα βρίσκω απλά φασαρία για τα αυτιά. 

Ο χορός? Σε παρακαλώ, ποιος χορός? Έξω χορεύουν μόνο μισοντυμμένες χορεύτριες. Οι άντρες τις λιγουρεύονται και οι γυναίκες τις μιμούνται για να τις λιγουρεύονται οι άντρες.

'Ηθος? Πατάμε πανηγυρικά επί πτωμάτων.

και… 

Οι άνθρωποι? οι άνθρωποι μου μοιάζουν απλά μπερδεμένοι. Χαμμένοι όλοι στη φασαρία που προανέφερα, ελάχιστοι έχουν όνειρα και οι περισσότεροι διαγωνίζονται σε ένα μαραθώνιο rat race για το ποιος θα κερδίσει τον τίτλο του πιο επιφανειακού και επιδειξία. Μπράβο! 

Όσο για τις σχέσεις? …………………………………..   

 Όλα αυτά που διαβάζεις ξεκίνησαν να βασανίζουν το ξανθό μυαλουδάκι μου μια μέρα που γυρνούσα με την παρέα μου από μέρα στη θάλασσα. Στην επιστροφή προέκυψε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον φίλο μου σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις στις μέρες μας και το κατά πόσο η γενιά μας αντέχει να ξεπερνάει τις δυσκολίες.  Εννούσαμε όλων των ειδών τις σχέσεις αλλά ξέρεις πως τα περισσότερα θέματα εν τέλει καταλήγουν στις ερωτικές ιστορίες. Εγώ με το προπολεμικό μυαλό μου επέμενα ότι οι άντρες σήμερα είναι βολεψάκηδες και κακομαθημένοι και θεωρούν τη γυναίκα τρόπαιο-απόδειξη του πόσο τέλειοι είναι. Ο Zygmunt από την άλλη να επιμένει ότι κάθε εποχή τα έχει αυτά και να ισχυρίζεται πως όταν υπάρχει πραγματική θέληση και κοινά σχέδια όλα γίνονται. Για να μην μακρυγορώ, συμφωνήσαμε στο ότι βασική προυπόθεση για να λειτουργήσει μία σχέση είναι το να βρίσκονται δύο άνθρωποι στην ίδια φάση και φάσεις υπάρχουν πάμπολλες. Η φάση «δε με νοιάζει τίποτα εκτός από το να βγαίνω με την παρέα μου και να περνάω καλά» , η φάση «θέλω να πετύχω τα όνειρα ζωής» , η φάση «θέλω να κάνω οικογένεια» , η φάση «ψάχνομαι» και η γνωστή φάση «αφασία». Το παν είναι αυτές οι φάσεις να συγχρονιστούν και να είσαι αρκετά τυχερός ώστε να βρεις έναν άνθρωπο που να είναι στην ίδια φάση με σένα. Sheer luck my dear! 

Όσο για τις δυσκολίες που προκύπτουν? Ο Zygmunt με έπεισε, όταν υπάρχει αγάπη όλα γίνονται. Παλιό και αγαπημένο.

Μου αρέσει και αγαπώ το παλιό. Το παλίο βιβλίο που σε κάνει να απορείς ποια μπορεί να είναι η ιστορία αυτού που το είχε πριν από σένα στα χέρια του. Η παλιά κασέτα που ηχογραφούσα ψευτικες ραδιοφωνικές εκπομπές με την κολλητή μου και τώρα με κάνει να πρέπει να κατεβάσω το κασετόφωνο από το πατάρι για να την ακούσω. Το παλιό ρούχο, που όσα και να μου λένε εγώ θα το φοράω. Έχω χαρακτηριστικά μια «μαύρη» nike φόρμα που αγόρασα πριν 10 χρόνια που μόνο μαύρη δεν είναι πια και έχουν περάσει και 10 «μόδες» από τότε. Όλοι τη σιχαίνονται. Εγώ όμως τη φοράω ακόμα. Γιατί για μένα αυτή η φόρμα είναι πολυτιμότερη από όλα τα επώνυμα ρούχα που μπορεί να έχεις μαζί. Η παλιά, ξεθωριασμένη, αγαπημένη φόρμα μου που καμιά καινούρια δεν παίρνει τη θέση της. Ήταν το ρούχο που φορούσα περισσότερα στο σχολείο. Το ρούχο που έβαζα πρώτο όταν έπρεπε να φύγω γρήγορα από το σπίτι για να συναντήσω κάποια φίλη μου που δεν ήταν καλά. Αυτό που φορούσα σε κάτι κρυφά μεταμεσονύχτια ραντεβού κάτω από το σπίτι μου. Αυτό που φορούσα για να είμαι άνετα όταν κάναμε gathering στο σπίτι μου όλη η παρέα στην κουζίνα, για τσάι. Τo φορούσα τόσο γιατί δε με ένοιαζε αν θα χαλάσει, αν θα λερωθεί και δες τι περίεργο, είναι το μόνο ρούχο που άντεξε τόσα χρόνια! Κάτι σαν το παλιό μου παλτό που λέει και ένα τραγούδι.

Ο λόγος που προηγούμενως ανέφερα ότι είμαι σε λάθος εποχή είναι το γεγονός ότι νιώθω πολλές φορές να με παρα-πληγώνουν συμπεριφορές ανθρώπων που έχω γύρω μου. Δεν μπορώ να κατανοήσω πως το «ζω τη ζωή μου» το ερμηνεύουν οι περισσότεροι ως κάθε μέρα ξυπνάω δίπλα σε άλλον άνθρωπο. Πόσο χαλασμένοι είμαστε για να ικανοποιούμαστε με ανθρώπους της μιας βραδιάς? Και ποιο ακριβώς το νόημα αυτού? Τι σου μένει μετά? Ένα τρελό hangover, πολλά κενά μνήμης και ίσως το πρώτο γράμμα από ένα όνομα. Πόσα γράμματα όμως αντέχεις να συλλέγεις και εν τέλει αυτά γράμματα όταν τα βάλεις κάτω, βγάζουν νόημα, ή είναι όλα φωνήεντα? Το ξέρεις και από το scrabble, με φωνήεντα δε βγάζεις ούτε λεξη!

Μαζί με τα παλιά πράγματα έχω αδυναμία και στους "παλιούς" ανθρώπους. Τους αποκαλώ παππούδια και αγαπώ να συζητώ μαζί τους για ώρες. Γι'αυτό πρότυπο ζευγαριού δεν έχω τους γονείς μου (είναι ακόμα μικροί) αλλά τους παππούδες μου.

Λίγο μας λυπάμαι (τη γενιά μας, εννοώ) που δε θα ζήσουμε ποτέ αυτό που θα ζήσουν σε λίγους μήνες ο παππούς και η γιαγιά μου. Θα κλείσουν 60(!) χρόνια μαζί. Μαζί στην ξενιτιά,  στον πόλεμο, μαζί στη φτώχεια και στις αλλαγές. Μαζί κάνανε οικογένεια και μαζί την έιδανε να κάνει και αυτή με τη σειρά της δική της οικογένεια. Όχι εύκολα... πολύ, πολύ πάρα πολυ δύσκολα. Αλλά μαζί. Η γιαγιά μου μαλώνει τον παππού μου που ζαλίζει τον κόσμο με την φλυαρία του (είναι ο άνθρωπος που μπορεί να σου διηγείται μέρες μια και μόνο ιστορία) και ο παππούς μου να κοροιδεύει τη γιαγιά μου που κλαίει κάθε 5 λεπτά είτε από λύπη είτε από χαρά. Αλλά είναι μαζί.

Και μπορεί να μην έζησαν τη ζωή τους όπως ζούμε υποτίθεται εμείς τώρα τη δική μας, και πείτε με αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπαρμένη, αλλά πρέπει να δείτε το βλέμμα της γιαγιάς μου όταν κοντοστέκονται στην πόρτα , Κυριακή καλοντυμμένοι για να βγούν και τον πλησιάζει για να του διορθώσει τη γραβάτα του. Πρέπει να τους δεις πως κοιτάζονται. Σαν να κρύβουν κάτι που εμείς ποτέ δε θα μάθουμε. Είναι ο κόσμος της και είναι ο κόσμος του.

Είναι γνωστή η αδυναμία μου στα ζευγάρια της τρίτης ηλικίας, με λιώνουν, και επιδιώκω πολύ συχνά συζήτήσεις με γνωστά η άγνωστα ζευγάρια που συναντώ, μήπως και καταφέρω να ξεκλέψω λίγο από τη σοφία τους. Διάβασα κάτι πρόσφατα που υποψιαζόμουν εδώ και καιρό αλλά ποτέ δεν είδα μαρτυρίες. Σε μια έρευνα που έγινε σε ανθρώπους τρίτης ηλικίας , λίγο πριν πεθάνουν, ρωτήθηκαν για ποιο πράγμα μετανιώνουν πιο πολύ στη ζωή τους. Οι περισσότεροι μετάνιωσαν για τα unsaid – τα ανείπωτα- . Τα ανείπωτα σ’αγαπώ, μου λείπεις και συγγνώμη. Τα ανείπωτα που αν ζωντάνευαν είχαν τη δύναμη να φέρουν τα πάνω κάτω στις ζωές τους αλλά ποτέ δεν τόλμησαν να πουν. Κανείς δεν μετάνιωνε γι’αυτά που είχε πει. Μόνο για τα ανείπωτα. 
Και είναι μεγάλο το βάρος τους για να το αντέξεις τόσα χρόνια, λένε...

Έτσι, θέλω να κλείσω με ένα απόσπασμα από την αγαπημένη μου σειρά, τις Desperate Housewives, και την αγαπημένη μου σκηνή. Ο Tom και η Lynette ήταν το αγαπημένο μου ζευγάρι και τις 8 season  αλλά για κάποιο λόγο στο τέλος δεν άντεξαν τα πολλά λάθη μαζεμένα και χώρισαν για πάρα πολύ καιρό. Σε μια βόλτα στην παλιά του γειτονιά, ο Tom βρίσκεται να συζητάει με τον παλιό του γείτονα, τον Roy, ο οποίος είναι γέρος και ζει τις τελευταίες του ώρες με τη γυναίκα του η οποία πάσχει από καρκίνο. O Roy του λέει πως δε μετανιώνει για τίποτα, πως όλα όσα είχε να πει στην Κaren της τα έχει πει. "I told her that she is the love of my life" και πως τώρα είναι δίπλα της και της κρατάει το χέρι μέχρι να κλείσει τα μάτια της. Τον συμβουλεύει λοιπόν , όχι να γυρίσει στη γυναίκα του, αλλά τουλάχιστον να της πει αυτά που θέλει να της πει.. Τα ανείπωτα. 

"Τom it's so important to say these things, when you can. Because when it's over, it's OVER! "

"I hear you…."

"Do you?!"

Τι κάνει ο Τοm? See yourself…

Προς τι, λοιπόν, αυτή η εμμονή, να αλλάζουμε τους ανθρώπους σαν τα πουκάμισα θεωρώντας ότι κάπως έτσι «ζούμε τη ζωή μας»?

 Γιατί δεν προσπαθούμε πια με τα ανείπωτα να μπαλώσουμε το παλιό αγαπημένο μας άνθρωπο?  

Αυτά τα πολλά χέρια. Αχ ναι, αυτά τα πολλά χέρια φταίνε, που , όπως τόσο σοφά είπε και ο καλός μας άνθρωπος, μας κατσιάζουν.

 Γιατί, άνθρωπε μου , η αγάπη δεν βρίσκεται ανοίγοντας φερμουάρ…


&


πραγματικά, όλα είναι ίδια αν δεν τ'αγαπας. 

Καλημέρα σας, 

S. 

s01e19 - Date a girl who reads.

"Αγάπησε μία κοπέλα που περνάει το βράδυ της διαβάζοντας ένα βιβλίο από τη λίστα της, και μην κυνηγάς αυτές που αναλώνονται μισοντυμένες στα bar με ένα τσιγάρο στο χέρι, αστείες femme fatale. Δεν το κάνει επειδή δεν έχει παρέα να βγει, το κάνει από επιλογή!". Aυτή ήταν η καλύτερη συμβουλή που μπορούσα να του δώσω όταν με ρώτησε πως μπλέκει συνεχώς με λάθος γυναίκες. Οι άντρες, βλέπω έχουν μια τάση να λυπούνται τις γυναίκες που κάθονται σπίτι τους τα βράδια με ένα βιβλίο. Εγώ θα σου πω ότι αυτή η γυναίκα περνάει το βράδυ της πολύ πιο όμορφα και από σένα που στριμώχνεσαι στο μπαρ για να πλησιάσεις την κοπελίτσα που μόλις σου γυάλισε και από σένα που πίνεις σαν να μην υπάρχει αύριο. Αλλά γούστα είναι αυτά, ο καθένας όπως τη βρίσκει άλλωστε ;) 

Μy advise? Date a girl who reads! 


Afterall, sexy is in the mind not in the body and we all know that very well! 

“Date a girl who reads. Date a girl who spends her money on books instead of clothes. She has problems with closet space because she has too many books. Date a girl who has a list of books she wants to read, who has had a library card since she was twelve.
Find a girl who reads. You’ll know that she does because she will always have an unread book in her bag.She’s the one lovingly looking over the shelves in the bookstore, the one who quietly cries out when she finds the book she wants. You see the weird chick sniffing the pages of an old book in a second hand book shop? That’s the reader. They can never resist smelling the pages, especially when they are yellow.

She’s the girl reading while waiting in that coffee shop down the street. If you take a peek at her mug, the non-dairy creamer is floating on top because she’s kind of engrossed already. Lost in a world of the author’s making. Sit down. She might give you a glare, as most girls who read do not like to be interrupted. Ask her if she likes the book.Buy her another cup of coffee.


Let her know what you really think of Murakami. See if she got through the first chapter of Fellowship. Understand that if she says she understood James Joyce’s Ulysses she’s just saying that to sound intelligent. Ask her if she loves Alice or she would like to be Alice.

It’s easy to date a girl who reads. Give her books for her birthday, for Christmas and for anniversaries. Give her the gift of words, in poetry, in song. Give her Neruda, Pound, Sexton, Cummings. Let her know that you understand that words are love. Understand that she knows the difference between books and reality but by god, she’s going to try to make her life a little like her favorite book. It will never be your fault if she does.

She has to give it a shot somehow.

Lie to her. If she understands syntax, she will understand your need to lie. Behind words are other things: motivation, value, nuance, dialogue. It will not be the end of the world.

Fail her. Because a girl who reads knows that failure always leads up to the climax. Because girls who understand that all things will come to end. That you can always write a sequel. That you can begin again and again and still be the hero. That life is meant to have a villain or two.

Why be frightened of everything that you are not? Girls who read understand that people, like characters, develop. Except in the Twilightseries.

If you find a girl who reads, keep her close. When you find her up at 2 AM clutching a book to her chest and weeping, make her a cup of tea and hold her. You may lose her for a couple of hours but she will always come back to you. She’ll talk as if the characters in the book are real, because for a while, they always are.

You will propose on a hot air balloon. Or during a rock concert. Or very casually next time she’s sick. Over Skype.

You will smile so hard you will wonder why your heart hasn’t burst and bled out all over your chest yet. You will write the story of your lives, have kids with strange names and even stranger tastes. She will introduce your children to the Cat in the Hat and Aslan, maybe in the same day. You will walk the winters of your old age together and she will recite Keats under her breath while you shake the snow off your boots.

Date a girl who reads because you deserve it. You deserve a girl who can give you the most colorful life imaginable. If you can only give her monotony, and stale hours and half-baked proposals, then you’re better off alone. If you want the world and the worlds beyond it, date a girl who reads. 

Or better yet, date a girl who writes." 

xxx
S.

s01e18 - Magic happens out of your comfort zone.

<<Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο 

Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι>>

Aλλαγές. Μικρές, μεγάλες και τεράστιες. Άλλες φλερτάρουν μαζί σου από καιρό και άλλες πέφτουν σαν τούβλο στο κεφάλι σου. Πάντα απρόσκλητες και  αγενείς εισβάλλουν στη ζωή σου χωρίς να χτυπήσουν την πόρτα.


Το wikipedia ορίζει την αλλαγή ώς τη διαδικασία κατά την οποία γίνεσαι διαφορετικός.
Εγώ την ορίζω ως τη διαδικασία κατά την οποία γίνεσαι ο ευατός σου!


Παράξενο όμως που κανείς δεν την επιζητεί…
Σαν να έχω την υποψία ότι ο άνθρωπος έχει μια έμφυτη τάση να αποφεύγει τις αλλαγές από φόβο. Μας φοβίσει το αβέβαιο και το ασταθές και επιζητούμε μανιακά το "σιγουράκι", το δεδομένο, το σταθερό για να μας κάνει να νιώσουμε ασφάλεια. Η ζεστασιά της σιγουριάς μας ανακουφίζει και μας επιτρέπει να αφεθούμε χωρίς δισταγμούς. Τι απ'όσα έχουμε όμως είναι στ'αλήθεια μόνιμα? Οι φίλοι? Οι γνωστοί? Η δουλειά ή μήπως τα χρήματα. Sorry to break it to you, αλλά ούτε καν η οικογένεια δεν μένει πάντα ίδια. Μόνο ο εαυτός μας είναι πάντα εκεί. Η μεγαλύτερη ασφάλεια που μπορείς να καλλιεργήσεις λοιπόν είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό σου ότι μπορείς να αντιμετωπίσεις τη ζωή όπως και αν έρθει. Μόνο έτσι η ανάγκη σου να ελέγχεις τα πράγματα θα μειωθεί και θα νιώσεις ασφαλής.


Άλλωστε πόσες ενδιαφέρουσες ιστορίες που θα διηγηθείς σε κάποιον ξεκινάνε με το "πήγαμε εκεί που πάμε πάντα, με αυτούς που πάμε πάντα και κάναμε αυτό που κάνουμε πάντα"?
Καμία.


Οι πιο ενδιαφέρουσες, αστείες και συγκινητικές ιστορίες που έχω ακούσει είναι οι ιστορίες αλλαγών. Και οι πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχω να πω εγώ, επίσης. Το λέω εγώ, το απόλυτο control freak, που έχω μάθει να διαλέγω την αλλαγή πριν με διαλέξει αυτή ( Εγώ και ο Chuck Norris ) But seriously now, όταν έρχεται μια αλλαγή στη ζωή μου που δεν την έχω προβλέψει νομίζω ότι μου έχει πέσει ένας πλανήτης στο κεφάλι. Λάθος, όχι ένας.. και οι 9! Αρνούμαι πεισματικά τις αλλαγές και στρουθοκαμηλίζω δίχως τέλος. Αντιδράω, κλαίω και χτυπιέμαι και στο τέλος? Πάντα μου βγαίνει σε καλό. (cliche coming) Everything will be ok in the end and if not , it's not the end.


Άλλαξα φίλους, έκανα καλύτερους. Άλλαξα δουλειά, βρήκα καλύτερη. Όταν άλλαξα κατεύθυνση σπουδών ήμουν πιο ευτυχισμένη. Όταν άλλαξα πόλη ένιωσα καινούρια.  Όσες φορές άλλαξα τον εαυτό μου, τον έκανα καλύτερο. Αλλά φυσικά αυτό είναι κάτι που το καταλαβαίνω μόνο εκ των υστέρων. Και τις ελάχιστες φορές που μια αλλαγή μου βγήκε σε "κακό", έγινα πιο πλούσια.. σε εμπειρία.


Είναι αυτό που λένε ότι πρέπει να εγκαταλείψεις τη θέα της στεριάς για να ανακαλύψεις νέες θάλασσες. Δε γίνεται και να μένεις ίδιος και να αλλάζεις. You have to go all the way through! Δε θα αντισταθείς στην αλλαγή, θα σε νικήσει. Εγγυημένα. Στο πανεπιστήμιο αν ένα πράγμα έμαθα πάρα πολύ καλά είναι το οτι οι πιο επιτυχημένες επιχειρήσεις είναι αυτές που προσάρμόζονται το γρηγορότερο δυνατό στις αλλαγές του περιβάλλοντος. Έτσι είμαστε και εμείς τα μικρά ανθρωπάκια, καθένας μας μια επιχείρηση με μέγιστο κέρδος την ευτυχισμένη και γεμάτη ζωή. Όσο πιο σύντομα δεχτούμε την αλλαγή τόσο πιο σύντομα θα αποδειχθεί ωφέλιμη γιατί , δε μου το βγάζεις από το μυαλό, όλα σ'αυτό το σύμπαν συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Όλα τα κομμάτια του puzzle καταλήγουν να ενώνονται στο μυαλό μου στο τέλος κάθε επεισοδίου που ζω.


Ζω μια ζωή με συνεχείς αλλαγές. Δεν ξέρω πως είναι να είσαι αλλιώς. Σε λίγες μέρες θα αλλάξω σπίτι πάλι, σε ένα μήνα θα αλλάξω περιβάλλον και σε 4 μήνες θα ζω κάπου εντελώς καινούρια. Κάθε  αλλαγή είναι και μια εμπειρία και κάθε εμπειρία είναι άλλη μια ευκαιρία να γνωρίσεις τον εαυτό σου λίγο ακόμα.


Α, και κάτι ακόμα, εμπιστέψου με σε ένα πράγμα. Μην προσπαθήσεις ποτέ να αλλάξεις κάποιον άνθρωπο. Η αλλαγή πρέπει έρχεται από μόνη της. Είναι κάτι μαγικό. Δε την έφερε ποτέ κανείς. Όλοι θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο αλλά κανείς ποτέ δε θέλει να αλλάξει τον εαυτό του. Σκέψου μόνο πόσο δύσκολο είναι ν'αλλάξεις τον εαυτό σου για να καταλάβεις πόσο μηδαμινές είναι οι πιθανότητες ν'αλλάξεις τους άλλους.


Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να αρπαχτώ από κάτι για να το έχω για πάντα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που γραπώθηκα από ανθρώπους. 'Ομως ποτέ δε μου έμεινε κανείς για πάντα. Η αλλαγή είναι ότι πιο μόνιμο και σταθερό έχω γνωρίσει στη ζωή μου. οξύμωρο ε? και όμως τόσο ρεαλιστικό. Γι'αυτό αφού δε μπορείς να το αποφύγεις τουλάχιστον απόλαυσε το. Trust me in one thing, the most interesting things in your life happen out of your comfort zone! Enjoy ;)

xxx
S.

s01e17 - 'Oσο μπορείς.

παγκόσμια ημέρα μπριζόλας.παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS.

παγκόσμια ημέρα ερωτευμένων.
παγκόσμια ημέρα κατά των πειραμάτων σε ζώα.
 παγκόσμια ημέρα μητέρας, πατέρα, παιδιού.
Eίναι τόσες πολλές που κάθε μέρα είναι μια παγκόσμια ημέρα. 

Πολλοί τις κοροιδεύουν, άλλοι τις γιορτάζουν. Ανήκω πανηγυρικά στους δεύτερους! 

Με ενοχλούν πάρα πολλοί οι εξυπνάκηδες που ισχυρίζονται ότι γιορτάζουν τον έρωτα τους κάθε μέρα. Α, ναι? ε τότε γιατί δε γιορτάζεις και σήμερα? 

Στο θέμα μου όμως… σήμερα, λοιπόν, είναι πάρα πολλές παγκόσμιες μέρες μαζί. Παγκόσμια ημέρα Γης, παγκόσμια ημέρα δασοπονίας, ημέρα κουκλοθέατρου, παγκόσμια ημέρα για το σύνδρομο down, κατά του ρατσισμού, παγκοσμια ημέρα ύπνου αλλά και ποίησης.  Αν ήμουν σε καλύτερη ψυχολογική κατάσταση μάλλον θα έγραφα ένα μακρόσυρτο κείμενο για το πόσο σημαντικό είναι κάθε ένα από αυτά. Δεν είναι όμως αυτή η μέρα. Είναι από τις ελάχιστες μέρες στη ζωή μου, που θα πω… τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. (ενώ τα πολλά λόγια είναι η αδυναμία μου).

Έτσι αφιερώνω στη σημερινή μέρα ένα από τα αγαπημένα ποίηματα για όλους τους παραπάνω σκοπούς. 
Στους ανθρώπους που έχουν χαθεί στα bar και στα ξενύχτια.
Στους ανθρώπους που αναλώνονται σε λυκοφιλίες και σχέσεις συμφερόντων.

Στους ανθρώπους που έχουν σταματήσει να σκέφτονται και να προβληματίζονται. 

Στους ανθρώπους που μπορεί να μην έχουν χάσει τίποτα, αλλά έχουν χαθεί. 

Στους ανθρώπους που ορίζονται από τα social events και οχι από τις προσωπικές στιγμές τους.

Στους ανθρώπους που αφήνουν το καλό για το τέλος όταν το τέλος δε φτάνει ποτέ.

Σε αυτούς που έχουν σταματήσει να ζουν!

Ένα τους συμβουλεύω, control damage! Και άμα έχεις βρει αυτό που φέρνει το χαμόγελο στο πρόσωπο σου, μη συνεχίσεις να το ψάχνεις, θα στεναχωρεθεί. 

Όσο Mπορείς  

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου

όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον

όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,

μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,

γυρίζοντας συχνά κ'  εκθέτοντάς την

στων σχέσεων και των συναναστροφών

την καθημερινήν ανοησία,

ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.

Κωνσταντίνος Καβάφης

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

xxx

S.

PS: Τhere is nothing wrong if you stay home alone one night and just hang out with yourself...and think! Ι, personally,  have a lot of such nights lately ;)