s01e16 - Το Καλό να λέγεται.

Ας ξεκινήσουμε κάπως έτσι.. 

ΑΦΟΡΜΗ Νο1

- 'Eλα μανουλα, στο παρατσακ το προλαβα το τηλεφωνο. Μόλις γυρίσαμε σπίτι,πήγαμε στο σύνταγμα στη διαδήλωση.

-Τι?!?! @@#$#%!*&^#%)(*#!$)(*!@$()*%#!)(*#)%*#)@. 

Τυπικό τηλεφώνημα ελληνίδας μάνας και καμαριού της. Να που όμως η δικιά μου δεν είναι ελληνίδα και ποτέ ποτέ ποτέ δεν υστερίαζε με αυτά. Η προσωποποίηση της ψυχραιμίας, πάντα με ήρεμο τρόπο ζύγιζε τα πράγματα και έβρισκε την ιδανική λογική λύση που εσύ δε μπορείς. Με την υπάρχουσα κατάσταση στην χώρα που ζεί το παιδί της όμως η ψυχραιμία πέθανε και οι ιδανικές λύσεις φαντάζουν πλεον ουτοπικές. Όταν το σύνταγμα το βλέπει μόνο από την τηλεόραση και σε κάθε δελτίο ειδήσεων η χώρα μας "πρωταγωνιστεί", τη δικιά μου βόλτα στο κέντρο της Αθήνας την φαντάζεται μόνο με συνοδεία ΜΑΤ και πάρτυ δακρυγόνων. Την αδικείς? 

Η απάντηση μου? 

Δε θα αφήσω κανέναν να με κλείσει μέσα στο σπίτι μου μια ηλιόλουστη Κυριακή. 

ΑΦΟΡΜΗ Νο2 (και γι'αυτό γράφεται αυτή τη στιγμή το blog) 

To Σίσσυ περπατεί ήρεμο και ανέμελο μετά τα ισπανικά του στο σύνταγμα. Επιστρέφει στο αμάξι ( ναι! βρίσκω να παρκάρω ΚΑΙ στο σύνταγμα, αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα αναλύσω άλλη φορά. Μέχρι τότε μπορείς να ζηλεύεις ελεύθερα!) και κάθομαι μέσα στο αμάξι μέχρι να τελειώσω το τηλεφώνημα μου. Ξαφνικά βλέπω στα αριστερά μου έναν μελαμψό νεαρό άντρα να προσπαθεί να μου πει κάτι. Κατεβάζω φυσικά το παράθυρο και μεταφράζοντας τα αγγλοελληνικά που μου μιλούσε καταλαβαίνω ότι μου δείχνει πως έχω μια γάτα κάτω από τη ρόδα μου.  Γνωρίζοντας πως τα ζεστά αυτοκίνητα αποτελούν πολύ συχνά καταφύγιο για γάτες δεν εντυπωσιάστηκα. Άλλωστε μόλις καταλάβουν ότι ξεκινάει το αυτοκίνητο φεύγουν. Ο άντρας όμως επιμένει και δείχνει με επιμονή τη ρόδα του αμαξιού μου βάζοντας με σε σκέψεις μήπως έχω καταλάβει κάτι λάθος. Έτσι εγώ, η αφελής, βγαίνω από το αμάξι να δω τη θέλει να μου δείξει. Να μη σας τα πολυλογώ, όχι επειδή δε θέλω αλλά κυρίως επειδή δε μπορώ,δε θυμάμαι, εκείνα τα κλάσματα δευτερολέπτων δεν πρόλαβα να σκεφτώ. Απλά αντέδρασα ενστικτωδώς. Τη στιγμή που αντιλήφθηκα ότι ο άντρας που μου μιλούσε κοιτούσε προς την άλλη πλευρά του αμαξιού και μιλούσε με κάποιον σαν να διακτινίστηκα ξαφνικά και βρέθηκα στην πόρτα του συνοδηγού face to face με έναν άλλον άντρα που κρατούσε την τσάντα ΜΟΥ και εκείνη τη στιγμή έκλεινε την πόρτα του αυτοκινήτου μου. Με γουρλωμένα μάτια γεμάτα απορία, όχι τρόμο, με ύφος αφέλειας, όχι φόβου, φωνάζω "ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ?! Άστην κάτω!" και ξέρεις τι? Το έκανε! 

Αυτά τα δύο συμβάντα αποτέλεσαν αφορμή για πολλές σκέψεις που στη συνέχεια βασάνισαν το μυαλό μου. Εδώ και πολύ καιρό το λέω στους φίλους μου, αλλά νομίζω τώρα το συνειδητοποίησα και εγώ. Έχουμε πόλεμο! Όχι από αυτόν με τα στρατιωτάκια, τα τανκς και τις βόμβες αλλά πολύ χειρότερο. Έχουμε πόλεμο αξιών και ήθους. Δεν πεθαίνουν πλέον μόνο άνθρωποι. Πεθαίνει μία χώρα, πεθαίνει ένα έθνος και αυτό γιατί προ πολλού έχει πεθάνει η δημοκρατία. Γιατί, τι δημοκρατία έχουμε όταν η Frida Kahlo περνάει δίπλα από αστυνομικούς και φοβάται? Όταν βλέπει άνδρες των ΜΑΤ και θέλει να αλλάξει πεζοδρόμιο? Έχουμε καταλήξει να φοβόμαστε τους προστάτες μας? τους "Ρομπέν των δασών" μας? Τι δημοκρατία έχουμε όταν μαντρωνόμαστε σπίτια μας σε κάθε συγκέντωση, πορεία ή διαδήλωση, κατεβάζουμε τα παντζούρια για να μη σκάσει καμια μολότωφ στο μπαλκόνι μας και μετακινούμε τα αμάξια εκτός κέντρου για να μην τα βρούμε καμμένα το επόμενο πρωί? Tι δημοκρατία έχουμε όταν δεν μας επιτρέπεται ουτε καν να διαδηλώσουμε? Να αντιδράσουμε? 

Ποιος βλέπει δημοκρατία σε όλο αυτό που ζω κάθε εβδομάδα 

γιατί εγώ τόση δημοκρατία έχω να δω από τη χούντα!

Δε συνηθίζω να γράφω για πολιτικά θέματα, πάνω απ'όλα γιατί ανέκαθεν είχα μια αποστροφή. Το θέμα όμως έχει ξεπεράσει τα πλαίσια του πολιτικού προ πολλού. Αφορά πλέον τα ανθρώπινα δικαιώματα και αυτό είναι κάτι που θα υπερασπίζομαι μέχρι να… μέχρι να μη χρειάζεται πια μαλλον ;) 

Πιστεύω βαθύτατα ότι πρέπει να πάμε κόντρα σε αυτό που γίνεται. 

Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι μια συνομωσία εναντίον της χώρας μας, την οποία όμως και βοήθησαμε βεβαίως βεβαίως. Βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας.

Πιστεύω ότι η καταστροφή όχι της Ελλάδας αλλά των Ελλήνων είναι προς όφελος ξένων συμφερόντων που θέλουν να κοιμήσουν το επαναστατικό μας DNA. 

Με ρίσκο να ακουστώ σαν Μπουμπουλίνα του 21 αιώνα θέλω να παρακινήσω τον έναν, δύο, πέντε, δέκα αναγνώστες του blog μου να παρακινήσουν τους δύο, πέντε, δέκα φίλους τους να αντισταθούμε. ΄Οπως κάναμε πάντα. Με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας αρκεί να κάνει κάτι. Φτάνει πια να περιμένουμε τον απο μηχανής Θεό. Ξύπνα! Σε ψεκάζουν? Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου στερήσει την ελευθερία σου και…

 κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου στερεί τα δικαιώματα σου! 

Γνώρισα πριν λίγο καιρό σε ενα τραίνο εναν άνθρωπο που έχει ταξιδεψει πιο πολύ από μένα. Έχει κάνει ταξίδια με ουσία. Δε μπορώ να ξεχάσω τα λογια του "φτώχεια εχω δει παντου, μιζέρια όμως μόνο στην Ελλάδα". Αναρωτιέμαι, είναι άραγε και η μιζέρια στο DNA μας η είναι κολλητική και αυτή σαν τη γρίπη? Ξέρεις που κατέληξα? Δεν έχει σημασία. Πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να ψάχνουμε απαντήσεις στα γιατί μας. Είναι καιρός για πράξεις και όχι θεωρίες. Τόσο καιρό χαιδεύαμε ο ένας τα αυτιά του άλλου αγνόωντας το ότι παρέα βαλτώναμε στη μιζέρια μας. Είμαστε Έλληνες, έχουμε πάρα πολλά στραβά αλλά και πάρα πολλά καλά επίσης και είναι καιρός να τα προβάλλουμε. Όχι άλλος αρνητισμός! 

Με κακό μόνο κακό προκαλούμε στο ζωή μας! 

Κάνε μια καλή πράξη, μια θετική σκέψη ή απλά χαμογέλα. Είσαι ούτως ή άλλως στον πάτο, δεν έχεις τίποτα να χάσεις πια. Αποτελείς πλέον επικίνδυνο αντίπαλο γιατί πολύ απλά δεν έχεις τίποτα να χάσεις πια. Και αν πάλι δε μπορείς κάνε μόνο αυτό, σε παρακαλώ,

 σταμάτα να κράζεις! 

Έχω βαρεθεί τον Έλληνα που βγάζει την ουρά του απ'έξω, είναι ειδικός σε όλα και αν αυτός ήταν στη θέση σου θα τα έκανε όλα καλύτερα. Βλέπε τον φανατικό οπαδό μια αθλητικής ομάδας που σε όλη την διάρκεια του αγώνα κάθεται πίσω σου και κράζει τον προπονητή της ομάδας του για το ότι δεν ξέρει τι του γίνεται. HALLO, φίλε!!! Για κάποιο λόγο εσύ είσαι ένας από τους 1000 που πληρώνουν εισητήριο για να δει τον αγώνα και ο "άχρηστος" είναι μέσα στο γήπεδο και τον ακούνε έντεκα νταγλάρια. Κοινή λογική. Αν μπορείς καλύτερα, prove it! 

O φανατικός οπαδός του παραπάνω παραδείγματος είναι ο κλασικός νεοέλληνας που έχει να πετάξει την κακία του είτε κάτι κάνεις σωστά είτε όχι. Δεν παραιτούνταν οι βουλευτές από το μισθό τους? Κράζει. Παραιτούνται? Πάλι κράζει. Άσχημο είναι δηλαδή να επιλέξει κάποιος να αλαφρύνει τη χώρα μας κατά 300.000 ευρώ? Το ποσό είναι μεγαλύτερο από τις ετήσιες απολαβές του Ομπάμα, όπως κάποιοι πρόλαβαν να διατυμπανίσουν. Ασχολούμαστε με όοοοολα εκτός από την ουσία της πράξης. Ότι το έκανε δηλαδή και έσκασε σαν βόμβα στη βουλή γιατί τώρα οι υπόλοιποι νιώθουν "άβολα" που δεν το κάνουν. Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας δεν πρέπει να αναζητούμε κίνητρα, αλλά λύσεις. Μπορεί να βρεις δεκάδες τρόπους να τον κατηγορήσεις αλλά η πράξη αυτή καθεαυτή πρέπει να αναγνωρίζεται και όχι να εκμηδενίζεται.  Ίσως το παράδειγμα του να ακολουθήσουν και άλλοι , μπορεί και όχι. Γιατί όμως με την προκατειλημμένη συμπεριφορά μας να αποθαρρύνουμε κάποιον από μία τέτοια πράξη? Δεν αρνούμαι ότι μπορεί όντως τόσα χρόνια να έχει φάει τα πολλάπλασια απ'ότι θα "στερηθεί" τώρα από μια απαλλαγή μισθού. Δεν αρνούμαι ούτε το γεγονός ότι μπορεί αυτό να αποτελεί μια τελευταία κίνηση απελπισίας για να απαλλαγεί κάποιος από τη ρετσινιά του προδότη. Λεω απλά οτι καλύτερα που το έκανε από το να μην το έκανε. 

Το καλό να λέγεται. 

Την ίδια εβδομάδα το ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου αποφασίζει να κάνει δωρέες σε ΜΚΟ ποσό του 1.000.000 ευρώ. Έπεσαν τα κοράκια να τους φάνε φυσικά! Βούηξε το twitter, χόρτασαν τα κακά στόματα πάλι. Είναι δυνατόν? Μας χαρίζουν γαιδαρο και τον κοιτάμε και στα δόντια? Δεκάδες σχόλια του τύπου ότι η συγκεκριμένη οικογένεια δεν ξέρει τι έχει επομένως δεν της κάνει και διαφορά. ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ? Θα μπορούσαν να τα κάνουν μονόευρα, να γεμίσουν με αυτά την πισίνα τους και να κάνουν βουτιές από τον χρυσό βατήρα τους σαν τον Scrooge McDuck! Δικά τους είναι. Δεν αρνούμαι ότι ίσως αυτά τα χρήματα να αποκτήθηκαν πατώντας επί πτωμάτων. Δεν αρνούμαι τίποτα από όσα μπορεί να έχεις ακούσει ή φαντάζεσαι ή επινοείς. Δεν αρνούμαι γιατί απλά δεν ξέρω. Όμως λέω…. ότι καλύτερα που το έκαναν από το να μην το έκαναν. 

Το καλό να λέγεται. 

We are all Greeks! άλλο ένα κίνημα που αποτέλεσε στόχο κακοπροαίρετων σχολίων που βούιζαν στα αυτιά μου. Η δε διαφήμιση του Johnie Walker γρήγορα βαφτίστηκε γραφική. Άνθρωποι, επιχειρήσεις και ολόκληρες πόλεις μας στηρίζουν και εμείς ΠΑΛΙ βρίσκουμε να πούμε κάτι αρνητικό. Εμείς,οk, βγαίνουμε στο δρόμο να διαμαρτυρηθούμε για τα δικά μας συμφέροντα. Πόσοι από εμάς όμως θα έβγαιναν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των άλλων? Αναλογίσθηκες ποτέ? Το άκουγα στο ραδιόφωνο, το διάβαζα στο twitter και μου το πόσταραν στο facebook αλλά το μέγεθος της συμπαράστασης το αντιλήφθηκα όταν είδα ρεπορτάζ στην τηλεόραση. Πως σε μια ημέρα άνθρωποι από όλο τον κόσμο ήταν ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Όταν είδα στο Παρίσι να χορεύουν συρτάκι, δάκρυσα, δεν το κρύβω. Ένιωσα την αλληλεγγύη και ήταν υπέροχο. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι… και τους ευχαριστώ πολύ.

 Γιατί πολύ απλά….. εσύ θα το έκανες? Σκέψου διπλά πριν απαντήσεις. 

Λίγο πολύ, αυτή την εβδομάδα η χώρα μας είναι κατα 1.300.000 πλουσιότερη ή μάλλον κατά 1.300.000 λιγότερο φτωχή και έχει 10 καινούριους "φίλους". Not bad at all! Και εύχομαι αυτή να είναι μόνο η αρχή. Όσο για μένα, μπορεί να μην κατάφεραν να μου κλέψουνε την τσάντα  αλλά σίγουρα μου έχουν κλέψει την ελευθερία. Και άντε την τσάντα μου θα την έκλεβε κάποιος που δεν έχει να φάει (τον δικαιολογώ), την ελευθερία μου όμως την έκλεψε κάποιος που ακόμα τρώει belluga για πρωινό.

Η δικιά μου επανάσταση ξεκίνησε με το να μην κάθομαι μια ηλιόλουστη Κυριακή στη φυλακή του σπιτιού μου. Η δικιά σου? 

xxx

S.

PS: Σκέψου διπλά πριν κράξεις. 

PS2: 'Oχι άλλη μιζέρια!