Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

s01e02 - Don't forget to love yourself, please.



Σχέσεις… 
  Find out who you are and do it on purpose.
                        Dolly Parton 
Υπάρχουν τοοόσες πολλές στη ζωή μας! Υπάρχουν αυτές που έρχονται ξαφνικά στη ζωή σου και σε φέρνουν αντιμέτωπο με κάτι πρωτόγνωρο και διαφορετικό αλλά και αυτές οι οικίες και διαχρονικές που γίνονται όλοένα και πιο ισχυρές με το πέρασμα του χρόνου. Αυτές που δυναμώνουν μέσα από τις δυσκολίες αλλά και αυτές που στην πρώτη δυσκολία ξεφτίζουν και διαλύονται. Αυτές που επιλέγεις να  έχεις στη ζωή σου γιατί ξέρεις οτι σου την κάνουν ακόμα πιο όμορφη αλλά και αυτές που επιλέγεις να αφήσεις γιατί κρατούσες μόνο από συνήθεια. Σχέσεις Οικογενειακές, Φιλικές, Ερωτικές, Επαγγελματικές. Εξωσυζυγικές, Προδοσίας, Εμπιστοσύνης, Μίσους, Πάθους, Συμφέροντος και πάει λέγοντας μέχρι να με σταματήσεις. 

Παλεύουμε καθημερινά να τις προλάβουμε όλες και να τους ικανοποιήσουμε όλους. Όλοι ζητάνε ένα κομμάτι από εμάς και στο τέλος για εμάς δε μένει τίποτα. Ξεχνάμε να συντηρήσουμε την πιο σημαντική σχέση που έχουμε στη ζωή μας. Την πιο συναρπαστική και μοναδική σχέση που έχουμε.. αυτή που έχουμε με τον εαυτό μας! 

Οι άνθρωποι έρχονται και φέυγουν από τη ζωή μας. Aυτός με τον οποιον μένουμε στο τέλος είναι ο εαυτός μας και αυτή είναι η μόνη σχέση που θα έχουμε εγγυημένα για όσο ζούμε. Η πιο πιστή και μονογαμική σχέση που μπορούμε να δημιουργήσουμε. Γιατί λοιπόν να μην επενδύσουμε σε αυτήν?

First things come first! Mην βιαστείς να κρίνεις τον εαυτό σου ως εγωκεντρικό τέρας επειδή βάζεις σε προτεραιότητα τη σχέση που έχεις με τον εαυτό σου. Με μια βαθύτερη διερεύνηση (και κατα πολύ επηρεασμένη απο την τελευταία μου εμμονή με βιβλία που έχουν θέμα την ψυχοθεραπεία) συνειδητοποίησα ότι μόνο μια καλή και υγιής σχέση με τον εαυτό μας μπορεί να τροφοδοτήσει και τις υπόλοιπες σχέσεις στη ζωή μας. Αντιθέτως, μια διαταραγμένη σχέση με τον εαυτό μας υπονομεύει το αυθεντικό και αλτρουιστικό ενδιαφέρον για τους γύρω μας αφήνοντας αρνητικά συναισθήματα να δηλητηριάζουν και να σαμποτάρουν τις σχέσεις με το περιβάλλον μας. Aυτό φυσικά είναι κάτι που ξέρεις να παπαγαλίζεις πολύ εύκολα αλλά πόσοι από εμάς το κατανοούμε σε βάθος?!


To love oneself is the beginning of a life-long romance.
Oscar Wilde
Η ιδέα για όλα αυτά άρχισε να στροβιλίζει επικίνδυνα στο μυαλό μου όταν κατάλαβα στις πολύωρες συζητήσεις με τις φίλες μου πόσο συχνά κατατάσσουμε κάποιες συμπεριφορές ανθρώπων γύρω μας στην κατηγορία "δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του". Το λέμε για το αγόρι που απατά σε μόνιμη βάση την κοπέλα του γιατί αναζητεί την επιβεβαίωση. Για τη φίλη που σου πετάει κακίες τυλιγμένες με δόσεις χιούμορ ή ψευτοχαίρεται όταν της ανακοινώνεις κάτι χαρμόσυνο. Τους συγγενείς που σε ανταγωνίζονται χωρίς να υπάρχει κανένα απολύτως σημείο σύγκρισης. Τον συνεργάτη που σου βάζει τρικυκλοποδιές στην πρώτη ευκαιρία και αρνείται να δει out of the picture το γενικότερο καλό αφού αν αυτός δεν πετυχαίνει δεν πρέπει να πετύχεις ούτε και συ. Να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα δηλαδή. Πόσες φορές σχολιάζουμε επίσης για γνωστούς μας που κάνουν παρέα με ανθρώπους μόνο και μόνο λόγω status μήπως αρπάξουν λίγο από το μυστικό της επιτυχίας. Πλάι στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα, σωστά? Μόνο που δε συνειδητοποιείς ότι είσαι απλά η γλάστρα! 

Και να΄ταν μόνο αυτές οι περιπτώσεις... 

Εγώ (το ταλέντο!)  τους καταλαβαίνω από το "εγώ γιατί όχι?" ύφος. Αυτή τη σαστισμένη, παγωμένη χαρακτηριστική, για όσους το έχουν ζήσει, έκφραση στο πρόσωπο τους που μαρτυρά πως ότι και να του λες τόση ώρα που είστε για καφέ, όλα περνάνε από το πρίσμα του "εμένα ποιος με καταράστηκε και δε μπορώ?" 

Γιατί όμως? 

με έτρωγε πολύ καιρό αυτό το ερώτημα.
Του φταίει η εμφάνισή του? Του φταίει ο χαρακτήρας του? Μήπως και τα δύο? Τον έχω ακούσει να ρίχνει το φταίξιμο στην κακή του τύχη, στο κακό το μάτι, στη μαύρη γάτα που πέρασε το πρωί από μπροστά του, την οικογένεια και τα τραυματικά παιδικά του χρόνια, τους πλανήτες που ήταν σε λάθος τροχία όταν γεννήθηκε, τη μαύρη του μοίρα και το κακό το ριζικό του και τελοςπάντων όποιονδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό του φυσικά. Τον ενοχλούν τα καλά των άλλων γιατί η ψυχή του είναι άρρωστη και δε βλέπει πόσα καλά έχει ο ίδιος. 



Say "I LOVE YOU" but always love yourself more!
Κάπως έτσι κατάλαβα, ότι η απάντηση ήταν ηλίου φαεινότερη μπροστά μου!  είδα ότι αυτός ο άνθρωπος δε ζηλεύει ούτε τις κατακτήσεις σου, ούτε το ύψος σου, ούτε τα λαμπερά σου μαλλιά. Αυτός ο άνθρωπος ζηλεύει το γεγονός ότι ΕΣΥ τα βρήκες με τον εαυτό σου. Θαυμάζει τον "αέρα" σου. 

Μην του κρατάς κακία. Είναι χαμμένος. Δεν αφήνεται να ζήσει γιατί φοβάται. Γιατί, αλήθεια, υπάρχει πιο τρομακτικό πράγμα από το να αντιμετωπίσεις τον ίδιο σου τον εαυτό? Μας κρίνουμε υπερβολικά αυστηρά για να μπορέσουμε να συνυπαρξουμε ειρηνικά με τον ευατό μας, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται αυτό. 

Έτσι, αν καθώς διαβάσεις αυτές τις γραμμές, κάποιες συμπεριφορές σου πλησιάζουν τις παραπάνω, μπορεί να συνειδητοποιείς οτι και συ είσαι ένας από αυτούς. 

Κάπου εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω πως δε βγάζω την ουρά μου απ'έξω και δε φιλοσοφώ εκ του ασφαλούς! Βeen there done that! Έχω περάσει χρόνια ολόκληρα που δεν με έβρισκες ποτέ χωρίς παρέα. Τα βράδια χωρίς παρέα ήταν χαμμένα βράδια για μένα και το να μείνω από επιλογή μόνη στο σπίτι, μου ήταν αδιανόητο. Είναι οι σκέψεις που κάνουμε όταν είμαστε μόνοι μας που μας κάνουν να μην μπορούμε να αντέξουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Ενώ όταν υπάρχει παρέα γύρω όλοι οι φόβοι και οι ανασφάλειες καλύπτονται από θορύβους. Έτσι και γω είχα συνέχεια γεμάτο πρόγραμμα την ημέρα και γεμάτο σπίτι τα βράδια. Κάπως έτσι φρόντιζα να έχω το λιγότερο δυνατό χρόνο με τον εαυτό μου. Έκανα πράγματα για να με συμπαθούν οι γύρω μου και όλο και λιγότερο συμπαθούσα τον ίδιο μου τον εαυτό. Στρουθοκαμήλιζα, κοινώς. Η ιστοριούλα όμως έχει αίσιο τέλος αφού γρήγορα κατάλαβα ότι η μονή λύση για να ξεπεράσεις του φόβους σου,για άλλη μια φορά, είναι το να τους κοιτάξεις κατάματα (πόσο cliche!). Αυτό προσπάθησα να κάνω και γω με το πέρασμα των χρόνων και τώρα μπορώ να το συνοψίσω λίγες προτάσεις μόνο! 

1.παραδέχθηκα στον εαυτό μου τι με ενοχλεί στον εαυτό μου. (πολυ δύσκολο)
2.τι ζηλέυω στους άλλους. (λιγότερο δύσκολο)
3. Ξεκαθάρισα ότι δε μπορούμε να είμαστε όλοι τέλειοι γιατί έτσι θα ήμασταν όλοι ίδιοι και αυτό θα ήταν βαρετό, χαχα. (ευκολάκι, γέλασα κιόλας)
4.αγάπησα τα στραβά μου. (πααααρα πολύ δύσκολο!)
5.προσπάθησα να δουλέψω με τον εαυτό μου να διορθώσω όσα από αυτά διορθώνονταν. (βλ. δε ζητούσα ΠΟΤΕ συγγνώμη, όμως ποτέ των ποτών.)
6.αγάπησα το quote "δεν καθορίζουν οι περιστάσεις την ζωή σου, αλλά η στάση που έχεις απεναντί τους". (ευκολάκι και λίγο επίκληση στην αυθεντία αυτού που το πρωτοείπε)
και μετά... 
6.REPEAT! 

Έτσι αν δεις και συ κάποιον χαμμένο,
σε συμβουλεύω (αν και δε μου αρέσει να το κάνω, γιατί ποια είμαι εγώ που μπορει να τα ξέρω όλα?) να..


αποδεχθείς το ότι τον ενοχλεί ο "τα έχω καλά με τον εαυτό μου" αέρας που έχεις και αυτό είναι κάτι το οποίο δε θα σου παραδεχθεί ποτέ. Αν το παραδεχόταν σε σένα θα έπρεπε να το παραδεχθεί και στον ίδιο του τον εαυτό. Ούτε εσύ είσαι ο superman που θα έρθει να τον σώσει. Οπότε σε απαλλάσω από την ευθύνη του να του πείς τι νομίζεις ότι του φταίει. Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτό είναι κάτι που πρέπει ο καθένας να καταλάβει μόνος του. Αλλιώς θα περπατάει πάντα με πατερίτσες. Μη του στερήσεις αυτη τη χαρά, αυτή την ιερή στιγμή που θα γνωρίσει τον εαυτό του! 
Και μετά, πίστεψε με, αναπόφευκτα μόνο καλά συμβαίνουν. 
Αγαπάει και τον αγαπάνε αληθινά. 
Γι'αυτο... don't forget to love yourself, please! 


You need guts to grow up and finally become who you really are. Do you dare? 



xxx
S.



2 σχόλια:

Αναγνώστες