s01e03 - Don't show your back to AIDS - Show your heart!

  Η παρακάτω εικόνα έχει στοιχείωσει τη ζωή μου και εύχομαι να στοιχειώσει και τη δική σου!

An abandoned child ravaged by Aids. Over a quarter of the children in Romanian orphanages are infected with Aids. The cause is a lack of clean needles and the practice of giving under-nourished children transfusions of blood untested for Aids contamination.
-Romania 1990

Κάνε μου μια χάρη και πριν ξεκινήσεις να διαβάζεις κάνε μεγέθυνση την παραπάνω φωτογραφία και κοίταξε την προσεκτικά για λίγα δευτερόλεπτα! Είναι απαραίτητο για να μπορέσεις να καταλάβεις αυτά που γράφω στη συνέχεια.

Ποιος έχει τόση δύναμη στον κόσμο μας ώστε όταν είσαι 4 χρονών να σε κάνει να μοιάζεις 84?!? 

1η Δεκεμβρίου. Από τότε που με θυμάμαι η μέρα αυτή για μένα σηματοδοτούσε την αντίστροφη μέτρηση μέχρι τα Χριστούγεννα. Με απίστευτη χαρά κρεμούσα πάνω από το θρανίο μου τη χριστουγεννιάτικη καρτέλα με τις ημερομηνίες σε κουτάκια και κάθε μέρα που περνούσε άνοιγα ένα κουτάκι και καταβρόχθιζα το σοκολατάκι που έκρυβε μέσα λες και αμα το έτρωγα πιο γρήγορα θα ερχόντουσαν και πιο γρήγορα τα Χριστούγεννα. Ναι, ήμουν αστείο παιδάκι αλλά μεγαλώνοντας έγινα και πολύ συνειδητοποιημένο παιδάκι. Έτσι έμαθα ότι αυτή η μέρα είναι πολύ πολύ σημαντική και αφιερωμένη σε ένα πολύ μεγάλο σκοπό. Την καταπολέμηση του AIDS.

Η φετινή 1η Δεκεμβρίου όμως ήταν πολύ διαφορετική από όλες τις προηγούμενες. Ούτε κρέμασα το σοκολατοημερολόγιο μου, ούτε έραψα την κόκκινη κορδελίτσα στη μπλούζα μου. Επίσης δεν αντικατέστησα την profile picture μoυ ώστε να δείξω πόσο καλός και ευαισθητοποιημένος άνθρωπος είμαι. Τη φετινή 1η Δεκεμβρίου και κάθε  1η Δεκεμβρίου από εδώ και πέρα θα θυμάμαι το φετινό ταξίδι που δεν κατάφερα να κάνω στην Ουγκάντα. Μέχρι να το κάνω! 

Και για όσους δε γνωρίζουν, εξηγώ! 

Με μία από τις καλύτερες μου φίλες, τη Marie Curie*, οι καφέδες και οι συζητήσεις που κάνουμε είναι διαφορετικές. Δεν κουτσομπολεύουμε, δεν αναλύουμε τα πάντα για ώρες (εντάξει, όχι καθόλου, αλλά λίγο). Μοιράζομαστε ένα μεγάλο πάθος. Το πως θα κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.  Και αυτές οι συζητήσεις είναι για μένα θησαυρός. Είναι η φίλη με την οποία μοιράζομαι την τρέλα στη ζωή, μαζί θα κάνουμε bungee jumping, skydiving και ότι άλλο εφευρεθεί μέχρι τότε που να δοκιμάζει τα οριά μας. 

Σε ένα από τα πολύωρα βράδια που περνάμε στο σπίτι μου κάνοντας ατελείωτες συζητήσεις, έπεσε στο τραπέζι  η ιδέα να κάνουμε πολύ εναλλακτικές διακοπές το καλοκαίρι. Κάπου πολύ διαφορετικά. Αν θυμάμαι καλά, η πρώτη ιδέα για προορισμό ήταν η Χαβάη ή η Τζαμάικα. Σκοπός μας ήταν να πάμε για ένα μήνα περίπου, να δουλέψουμε και ότι βγάλουμε να το φάμε εκεί σε κάποιο εξωτικό νησί που θα χορεύαμε και θα πίναμε cocktails όλη μερα κάνοντας καινούριους φίλους. Καθώς όμως η ιδέα έπαιρνε σάρκα και οστά (αυτό είναι το μαγικό με αυτές τις ιδέες) σκεφτήκαμε ότι αφού θα αφιερώναμε που θα αφιέρωναμε τόσο μεγάλο μέρος του καλοκαιριού μας ας το κάναμε τουλάχιστον για καλό σκόπο. Κάπου ανάμεσα στα δεκάδες ανοιχτά παράθυρα του internet explorer, που ανοίγω καθώς κάνω οποιαδήποτε από τις έρευνες μου, βρέθηκαμε να συζητάμε να πάμε για εθελοντική εργασία στην Ουγκάντα σε ένα πρόγραμμα στήριξης των ορφάνων που έχασαν τους γονέις τους από Aids. Ο σκοπός ήταν ιερός και αποφασίσαμε να βοηθήσουμε στη ρίζα του προβλήματος. Οι χώρες της Αφρικής εχούν την πρωτία(!) στο AIDS. 

An HIV-positive child at an orphanage near Chennai, India.

India estimates it has approximately 5.25 million people with HIV/AIDS, by far the largest number in the Asia Pacific region and only second largest in the world after South Africa. More concerning, up to 95 per cent of those infected do not even know they have the disease, allowing the disease to spread at exponential rates. 

Οι αντιδράσεις του περιβάλλοντος μας ήταν ποικίλες! Οι γνωστοί δε μπορούσαν να κατανοήσουν πως κάποιος διανοείται να χαλάσει το καλοκαίρι του για κάτι τέτοιο. Ο μπαμπάς μου μας "καθησύχασε" ενημερώνοντας μας ότι κυκλοφορεί φήμη ότι πριν 10 χρόνια στην Ουγκάντα τρώγανε ανθρώπους (με ιδιαίτερη προτίμηση στα λευκά κοριτσάκια). Η θείος της Marie Curie* μας προειδοποίησε ότι άμα πάμε εκεί οι πιθανότητες να γυρίσουμε είναι ελάχιστες. Και οι λίγοι που μας ήξεραν μας καταλάβαιναν απόλυτα! Ότι και να ακούγαμε, ήμασταν αποφασισμένες. Θέλαμε να φύγουμε απο το comfort zone μας και να δούμε την αλήθεια με τα ίδια μας τα μάτια και όχι όπως μας παρουσιάζεται από τα media. Αντί να δείξουμε για άλλη μια φορά την πλάτη μας στη μάστιγα της εποχής μας, εμείς αποφασίσαμε να δείξουμε την καρδιά μας!

Οι διακοπές μας κάθε άλλο παρά διακοπές προμηνύονταν.

3 εβδομάδες. 

Σέ ένα ορφανοτροφέιο στη λίμνη Luwero. 

Ύπνος στο πάτωμα. 

Κύρια τροφή μας οι γλυκοπατάτες και κάτι ντόπια λαχανικά. (η ιδέα του να αποχωρηστώ τα Mc Donald's ήταν κάπως σοκαριστική, ομολογώ)

Ελάχιστο νερό και αυτό μόνο με το απαραίτητο χάπι.

Για ντουζ ούτε συζήτηση.

Όταν όλοι οι γνωστοί μας θα αντιμετώπιζαν hangover από τα απανωτά mojito τους στα beach bar εμείς θα αντιμετωπίζαμε το βλέμμα ενός ορφανού που έμαθε πολύ νωρίτερα απ'ότι έπρεπε πόσο σκληρή μπορεί να γίνει η ζωή. 

Όλα ήταν έτοιμα, τα εισητήρια αγορασμένα, εμείς ένα βήμα πριν τα απαραίτητα εμβόλια και με μια χαρά απερίγραπτη. Έτοιμες να ζήσουμε την πιο συναρπαστική εμπειρία της ζωής μας. Έτοιμες να αλλάξουμε τον κόσμο. Γιατί κάπως έτσι πιστεύουμε ότι αλλάζει, βήμα-βήμα.

'Ολα αυτά φυσικά τα γράφω με αφορμή την ημέρα που μόλις μας πέρασε γιατί μετά την έρευνα και την προετοιμασία που κάναμε για το συγκεκριμένο ταξίδι για μας αυτή η μέρα δεν είναι αλλή μια παγκόσμια μέρα στο ημερολόγιο. Για μας είναι μια γιορτή ότι βάλαμε το λιθαράκι μας, και θα βάλουμε ολόκληρη πέτρα στο μέλλον για να αλλάξει τουλάχιστον αυτό στον κόσμο. Να εξαλειφθεί ο ιυός του AIDS,  μέσα από τη σωστή ενημέρωση και την άμεση θεραπεία. 

                            τα νούμερα είναι τρομακτικά!

Και αν εσύ δεν έχεις το θάρρος ή τη διάθεση να αλλάξεις τον κόσμο μας με ένα τέτοιο ταξίδι τότε κάντο απλά με ένα click! Μπες στο http://one.org/c/us/actnow/3878/ και πρόσθεσε το όνομα σου στη λίστα ενισχύοντας τον οργανισμό που έχει σκοπό μέχρι το 2015 να μην γεννιέται πλέον κανένα παιδί με AIDS. Θα σου πάρει 1' από τη ζωή σου και θα χαρίσει εκατομμύρια λεπτά ζώης σε άλλους. 

Το να νοσείς ή να είσαι φορέας ως ενήλικας είναι κατά ένα τρόπο επιλογή σου αν αμέλησες να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Το να γεννηθείς με ημερομηνία λήξης όμως λόγω AIDS δεν είναι επιλογή κανενός παιδιού!

Όσο για την Ουγκάντα? …. Όλα μας τα σχέδια με τη Maria Curie δυστυχώς ματαιώθηκαν λόγω ανωτέρας βίας. Και για τις δύο χάλασε το πιο συναρπαστικό μέρος του καλοκαιριού και ίσως ολόκληρης της ζωής μας! Εγώ όμως ξέρω ότι αυτό το ταξίδι μια μέρα θα το κάνουμε, και θα πάμε στο συγκεκριμένο χωριό και για τον ίδιο σκοπό. Θα πάμε μαζί! Εγώ και η Marie Curie*.

xxx

S.

*τα ονόματα προφανώς(!) δεν είναι αληθινά. Σίγουρα όμως δεν είναι και τυχαία! 

•